Facelift kerk valt duurder uit door duivenplaag
De meer dan 102-jarige Onze-Lieve-Vrouwkerk in het centrum van Arendonk krijgt een grondige schoonheidsbehandeling. Met een kostprijs van 68.430 euro is de factuur wel 19 procent duurder dan oorspronkelijk aanbesteed.
“De belangrijkste reden van de hogere kostprijs ligt bij de duiven”, zegt schepen van Openbare Werken Wim Hendrickx (sp.a). “We hebben gemerkt dat zij door de galmgaten binnendringen in de kerk. In plaats van achttien galmgaten met kippengaas af te spannen opteren we voor een duurzame oplossing uit aluminium.” Een andere reden voor de meerkost zijn extra dakhaken die vervangen worden.
Kristof Hendrickx van oppostiepartij A+ trekt de noodzaak van de werkzaamheden niet in twijfel, maar heeft toch kritiek. Hij vindt dat de meerderheid de kosten beter had moeten begroten. Schepen Hendrickx reageert door te stellen dat het uitvoeren van de meerwerkzaamheden op een later tijdstip voor nog meer onkosten zou zorgen. “Nu is de aannemer er al met een hoogtewerker bezig.”
zaterdag 26 april 2008
FACELIFT KERK VALT DUURDER UIT DOOR DUIVENPLAAG
Facelift kerk valt duurder uit door duivenplaag
De meer dan 102-jarige Onze-Lieve-Vrouwkerk in het centrum van Arendonk krijgt een grondige schoonheidsbehandeling. Met een kostprijs van 68.430 euro is de factuur wel 19 procent duurder dan oorspronkelijk aanbesteed.
“De belangrijkste reden van de hogere kostprijs ligt bij de duiven”, zegt schepen van Openbare Werken Wim Hendrickx (sp.a). “We hebben gemerkt dat zij door de galmgaten binnendringen in de kerk. In plaats van achttien galmgaten met kippengaas af te spannen opteren we voor een duurzame oplossing uit aluminium.” Een andere reden voor de meerkost zijn extra dakhaken die vervangen worden.
Kristof Hendrickx van oppostiepartij A+ trekt de noodzaak van de werkzaamheden niet in twijfel, maar heeft toch kritiek. Hij vindt dat de meerderheid de kosten beter had moeten begroten. Schepen Hendrickx reageert door te stellen dat het uitvoeren van de meerwerkzaamheden op een later tijdstip voor nog meer onkosten zou zorgen. “Nu is de aannemer er al met een hoogtewerker bezig.”
(Bron: GVA)
De meer dan 102-jarige Onze-Lieve-Vrouwkerk in het centrum van Arendonk krijgt een grondige schoonheidsbehandeling. Met een kostprijs van 68.430 euro is de factuur wel 19 procent duurder dan oorspronkelijk aanbesteed.
“De belangrijkste reden van de hogere kostprijs ligt bij de duiven”, zegt schepen van Openbare Werken Wim Hendrickx (sp.a). “We hebben gemerkt dat zij door de galmgaten binnendringen in de kerk. In plaats van achttien galmgaten met kippengaas af te spannen opteren we voor een duurzame oplossing uit aluminium.” Een andere reden voor de meerkost zijn extra dakhaken die vervangen worden.
Kristof Hendrickx van oppostiepartij A+ trekt de noodzaak van de werkzaamheden niet in twijfel, maar heeft toch kritiek. Hij vindt dat de meerderheid de kosten beter had moeten begroten. Schepen Hendrickx reageert door te stellen dat het uitvoeren van de meerwerkzaamheden op een later tijdstip voor nog meer onkosten zou zorgen. “Nu is de aannemer er al met een hoogtewerker bezig.”
(Bron: GVA)
woensdag 23 april 2008
"DUIVEN TERRORISEREN ONS"
“Duiven terroriseren ons”
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
"DUIVEN TERRORISEREN ONS"
“Duiven terroriseren ons”
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
(Bron: GVA)
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
(Bron: GVA)
woensdag 16 april 2008
"IK HEB VOSSELAAR 25 JAAR LANG IN LEVEN GEHOUDEN"
”Ik heb Vosselaar 25 jaar lang in leven gehouden”
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
"IK HEB VOSSELAAR 25 JAAR LANG IN LEVEN GEHOUDEN"
”Ik heb Vosselaar 25 jaar lang in leven gehouden”
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
(Bron: GVA)
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
(Bron: GVA)
donderdag 3 april 2008
VERGIF TEGEN DUIVEN IS DODELIJK VOOR KINDJES
Vergif tegen duiven is dodelijk voor kindjes
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen vijf wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen vijf wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
VERGIF TEGEN DUIVEN IS DODELIJK VOOR KINDJES
Vergif tegen duiven is dodelijk voor kindjes
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen 5 wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
(Bron: GVA)
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen 5 wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
(Bron: GVA)
Abonneren op:
Posts (Atom)
