CAFÉ VOGELZANG BESTAAT 50 JAAR

Café Vogelzang bestaat 50 jaar

Café Vogelzang aan het dorpsplein in Pulderbos viert zaterdag 19 juli zijn 50ste verjaardag. Iedereen kent de herberg als ’bij Claes’, terwijl cafébazin Linda eigenlijk Claessens (48) heet. Samen met Eddy ontvangt ze er in het vol poezenpostuurkes opgeleukte biljart- en duivencafé gasten van alle slag.

Linda Claessens ontdekte tijdens het rommelen op zolder dat café Vogelzang deze maand een halve eeuw bestaat. “Ik vond een affiche van de openbare verkoop. Mijn grootouders hielden vroeger café De Tramstatie open. In 1958 hebben ze dit gebouw, dat café De Zwaan heette, gekocht. Vermoedelijk omdat vogelbond De Barmsijs en duivenbond De Witpen hier gevestigd zijn, hebben ze de naam in Vogelzang veranderd.”

Van duiven naar biljarten
Linda nam de tap op 1 januari 1989 over van haar nonkel Louis. Het café is geëvolueerd van duiven- naar biljartcafé. “Je hebt hier de biljarters, maar ook nog altijd de duivenmelkers, de wielertoeristen, de supporters van Tom en Ken De Feyter en de wandelaars. Het plezantste is dat iedereen hier met iedereen aan ’de klap’ gaat.”

Linda - een kattenliefhebster - en Eddy doen alleen op vrijdag, zaterdag, zondag en feestdagen open. Haar trouwste klant? “Marcel Hens heeft zijn vast plekje aan de toog. Maar er zijn nog trouwe klanten hoor. Vroeger was er een man die met een lege duivenkorf naar hier kwam. Hij zei tegen zijn vrouw dat hij duiven ging inkorven, ook wanneer hij geen duiven mee had op de vlucht. De volgende dag zei hij dan tegen zijn vrouw dat hij zijn constateur ging binnenbrengen, terwijl hij niet had meegespeeld. Allemaal om maar op café te kunnen gaan. Zijn vrouw was een doodbraaf mens, blijkbaar trapte ze er keer op keer in. Ik weet niet of hij dan overdag ook echt deed alsof hij zat te letten.”

Spook met kikkerdril
De schijnduivenmelker is niet de enige straffe anecdote die ze ’bij Claes’ kunnen opdissen. “Ik dacht dat ik een spook zag, toen jaren geleden op een kermismaandag in het holst van de nacht op de deur werd gebonsd. We hadden juist afgelost. Er stond een man in zijn onderbroek helemaal onder de kikkerdril. Bleek het de chique veekeurder te zijn die ik ’s middags hier nog op het terras had gezien. Blijkbaar waren de legendarische pinten van Pulderbos-kermis hem na de veeprijskamp fataal geworden en was hij in de vest getuimeld, waar hij zijn broek was verloren. Volgende maand hebben we met de kermis opnieuw een orkestje. Omdat Pulderbos-kermis zo vroeg valt, denken we er met alle cafébazen over na om het weekend daarop ook nog een after-kermis te houden.”