Lichaam verongelukte Belg nog niet vrijgegeven
De Thaïse politie vermoedt dat Patrick Claes (42), die zaterdag in Pattaya van een hotelbalkon viel, dronken was. Het lichaam van de Vorselaarse diamantbewerker is nog niet vrijgegeven.
Patrick Claes tuimelde zaterdag rond 22.30u van het balkon van het Natural Beach Hotel in Pattaya. Hij kwam drie verdiepingen lager terecht naast het zwembad te midden van andere hotelgasten. De man raakte zwaargewond en overleed later in het ziekenhuis.
Claes verbleef al twee weken in Pattaya. De lokale politie onderzocht zijn hotelkamer na de feiten. Daar zijn geen sporen gevonden van inbraak of een gevecht. Dat versterkt de these dat het om een droevig ongeval gaat. De politie sluit niet uit dat Claes op het moment van het ongeval beschonken was. Een autopsie moet duidelijkheid geven.
In eigen land stond Claes bekend als uitmuntend duivenmelker. “Samen met zijn vader Guido vormde hij een sterke tandem. Patrick was een joviale gast met een oog voor goede duiven. Zijn vader was meer de verzorger. Patrick durfde de centen die hij als diamantbewerker verdiende, investeren in duurdere duiven. Toen ze twee jaar geleden stopten, behoorden ze tot de betere melkers van onze provincie”, getuigt duivenkenner Frans Proost.
De Belgische ambassade verwacht dat het stoffelijk overschot ten vroegste over een week terugkeert.
dinsdag 23 december 2008
LICHAAM VERONGELUKTE BELG NOG NIET VRIJGEGEVEN
Lichaam verongelukte Belg nog niet vrijgegeven
De Thaïse politie vermoedt dat Patrick Claes (42), die zaterdag in Pattaya van een hotelbalkon viel, dronken was. Het lichaam van de Vorselaarse diamantbewerker is nog niet vrijgegeven.
Patrick Claes tuimelde zaterdag rond 22.30u van het balkon van het Natural Beach Hotel in Pattaya. Hij kwam drie verdiepingen lager terecht naast het zwembad te midden van andere hotelgasten. De man raakte zwaargewond en overleed later in het ziekenhuis.
Claes verbleef al twee weken in Pattaya. De lokale politie onderzocht zijn hotelkamer na de feiten. Daar zijn geen sporen gevonden van inbraak of een gevecht. Dat versterkt de these dat het om een droevig ongeval gaat. De politie sluit niet uit dat Claes op het moment van het ongeval beschonken was. Een autopsie moet duidelijkheid geven.
In eigen land stond Claes bekend als uitmuntend duivenmelker. “Samen met zijn vader Guido vormde hij een sterke tandem. Patrick was een joviale gast met een oog voor goede duiven. Zijn vader was meer de verzorger. Patrick durfde de centen die hij als diamantbewerker verdiende, investeren in duurdere duiven. Toen ze twee jaar geleden stopten, behoorden ze tot de betere melkers van onze provincie”, getuigt duivenkenner Frans Proost.
De Belgische ambassade verwacht dat het stoffelijk overschot ten vroegste over een week terugkeert.
(Bron: GVA)
De Thaïse politie vermoedt dat Patrick Claes (42), die zaterdag in Pattaya van een hotelbalkon viel, dronken was. Het lichaam van de Vorselaarse diamantbewerker is nog niet vrijgegeven.
Patrick Claes tuimelde zaterdag rond 22.30u van het balkon van het Natural Beach Hotel in Pattaya. Hij kwam drie verdiepingen lager terecht naast het zwembad te midden van andere hotelgasten. De man raakte zwaargewond en overleed later in het ziekenhuis.
Claes verbleef al twee weken in Pattaya. De lokale politie onderzocht zijn hotelkamer na de feiten. Daar zijn geen sporen gevonden van inbraak of een gevecht. Dat versterkt de these dat het om een droevig ongeval gaat. De politie sluit niet uit dat Claes op het moment van het ongeval beschonken was. Een autopsie moet duidelijkheid geven.
In eigen land stond Claes bekend als uitmuntend duivenmelker. “Samen met zijn vader Guido vormde hij een sterke tandem. Patrick was een joviale gast met een oog voor goede duiven. Zijn vader was meer de verzorger. Patrick durfde de centen die hij als diamantbewerker verdiende, investeren in duurdere duiven. Toen ze twee jaar geleden stopten, behoorden ze tot de betere melkers van onze provincie”, getuigt duivenkenner Frans Proost.
De Belgische ambassade verwacht dat het stoffelijk overschot ten vroegste over een week terugkeert.
(Bron: GVA)
maandag 22 december 2008
BODYGUARDS WAKEN OVER VERKOOP DUIVEN
Bodyguards waken over verkoop duiven
Duivenliefhebbers met een goedgevulde beurs verzamelden zaterdag in het Nederlandse Rijsbergen. Daar werden de topduiven van de voorbije zomer overleden Britse verzamelaarmiljardair Brian Long verkocht. De prijsdieren veranderden gemiddeld voor 2.871 euro van eigenaar. Een aantal duiven bracht een veelvoud van dat bedrag op.
Nadira: 74.400 euro
”De sensatie van het najaar”, kopte de brochure van organisator Pigeonparadise. Nadira won in 2006 tweemaal 1ste Internationaal in twee weken. Vertaald voor leken: ze versloeg op korte tijd tweemaal duizenden andere duiven uit verschillende landen.
Wie deze ’wonderduivin’ wilde bekijken, moest 50 euro betalen - enkel voer voor liefhebbers dus. Om haar en de andere toppers te bewaken werd een beveiligingsfirma ingeschakeld. Uiteindelijk raakte Nadira veilig bij haar nieuwe baasjes: de Belg Jos Thoné en de Australiër John Hanson.
Lucas: 31.600 euro
Topduif Lucas verhuist naar het verre China, en is nu eigendom van de Chinese miljardair He. Die was samen met kenner Lin voor het eerst naar Europa afgezakt om aan deze bijzondere veiling deel te nemen.
Alle prijsdieren en hun afstammelingen werden aan nauwkeurig onderzoek onderworpen: ogen, pennen, poten, geen detail ontging het tweetal.
Niet alleen Lucas kwam in Chinese handen. In totaal kocht He voor bijna 90.000 euro aan duiven.
Late Simpson: 12.000 euro
Hij was de eerste duif die de grote spelers overtuigde om de portefeuille open te trekken. Gingen de eerste vijf van de veiling voor ’amper’ 2 à 3.000 euro van de hand, dan was de veiling van Late Simpson een pak spannender. De vogel uit 2003 werd telefonisch verkocht aan de Belg Eric Clabots.
Leuk detail: ondanks de duizenden euro die over en weer vlogen, werden de dieren zelf gepresenteerd op een barkruk in een alledaags café.
DUIVENMELKER UIT VORSELAAR STERFT NA VAL UIT BALKON IN THAILAND
Duivenmelker uit Vorselaar sterft na val uit balkon in Thailand
Patrick Claes uit Vorselaar viel afgelopen weekend van een hotelbalkon in het Thaise Pattaya. De bekende duivenmelker overleefde de val niet.
Over de omstandigheden waarin het ongeval zich voordeed, is weinig bekend. De communicatie met de Thaise autoriteiten verloopt moeilijk. Patrick Claes (42) logeerde al twee weken in het Natural Beach Hotel in Pattaya. Het fatale ongeval gebeurde afgelopen weekend. Het exacte tijdstip is niet gekend.
Andere hotelgasten zagen Claes een biertje drinken op het balkon. Even later moet het fout zijn gelopen. Claes tuimelde over de balustrade en kwam meters lager naast het zwembad terecht. Volgens getuigen overleefde hij die val. Het is later in het ziekenhuis dat Claes bezweek aan zijn verwondingen.
Meesterlijk diamantbewerker
Gemeenteraadslid Daniël Claes (Open Vld) is een nonkel van het slachtoffer. “We hoorden het verschrikkelijke nieuws pas zondagavond. Patrick speelde samen met zijn vader Guido op de duiven. In dat milieu zijn zij bekende namen. Twee jaar geleden verkochten ze al hun diertjes omdat mijn broer met zijn gezondheid sukkelde."
"Patrick was een meesterlijk diamantbewerker en reisde veel voor zijn job. Zo zat hij enkele weken geleden nog in Namibië. In Pattaya was hij om uit te blazen. Hij zou er het gezelschap krijgen van collega’s. Helaas heeft het niet mogen zijn”, getuigt Daniël. Het is nog niet duidelijk wanneer het lichaam van Claes wordt gerepatrieerd.
DUIVENMELKER UIT VORSELAAR STERFT NA VAL UIT BALKON IN THAILAND
Duivenmelker uit Vorselaar sterft na val uit balkon in Thailand
Patrick Claes uit Vorselaar viel afgelopen weekend van een hotelbalkon in het Thaise Pattaya. De bekende duivenmelker overleefde de val niet.
Over de omstandigheden waarin het ongeval zich voordeed, is weinig bekend. De communicatie met de Thaise autoriteiten verloopt moeilijk. Patrick Claes (42) logeerde al twee weken in het Natural Beach Hotel in Pattaya. Het fatale ongeval gebeurde afgelopen weekend. Het exacte tijdstip is niet gekend.
Andere hotelgasten zagen Claes een biertje drinken op het balkon. Even later moet het fout zijn gelopen. Claes tuimelde over de balustrade en kwam meters lager naast het zwembad terecht. Volgens getuigen overleefde hij die val. Het is later in het ziekenhuis dat Claes bezweek aan zijn verwondingen.
Meesterlijk diamantbewerker
Gemeenteraadslid Daniël Claes (Open Vld) is een nonkel van het slachtoffer. “We hoorden het verschrikkelijke nieuws pas zondagavond. Patrick speelde samen met zijn vader Guido op de duiven. In dat milieu zijn zij bekende namen. Twee jaar geleden verkochten ze al hun diertjes omdat mijn broer met zijn gezondheid sukkelde."
"Patrick was een meesterlijk diamantbewerker en reisde veel voor zijn job. Zo zat hij enkele weken geleden nog in Namibië. In Pattaya was hij om uit te blazen. Hij zou er het gezelschap krijgen van collega’s. Helaas heeft het niet mogen zijn”, getuigt Daniël. Het is nog niet duidelijk wanneer het lichaam van Claes wordt gerepatrieerd.
(Bron: GVA)
Patrick Claes uit Vorselaar viel afgelopen weekend van een hotelbalkon in het Thaise Pattaya. De bekende duivenmelker overleefde de val niet.
Over de omstandigheden waarin het ongeval zich voordeed, is weinig bekend. De communicatie met de Thaise autoriteiten verloopt moeilijk. Patrick Claes (42) logeerde al twee weken in het Natural Beach Hotel in Pattaya. Het fatale ongeval gebeurde afgelopen weekend. Het exacte tijdstip is niet gekend.
Andere hotelgasten zagen Claes een biertje drinken op het balkon. Even later moet het fout zijn gelopen. Claes tuimelde over de balustrade en kwam meters lager naast het zwembad terecht. Volgens getuigen overleefde hij die val. Het is later in het ziekenhuis dat Claes bezweek aan zijn verwondingen.
Meesterlijk diamantbewerker
Gemeenteraadslid Daniël Claes (Open Vld) is een nonkel van het slachtoffer. “We hoorden het verschrikkelijke nieuws pas zondagavond. Patrick speelde samen met zijn vader Guido op de duiven. In dat milieu zijn zij bekende namen. Twee jaar geleden verkochten ze al hun diertjes omdat mijn broer met zijn gezondheid sukkelde."
"Patrick was een meesterlijk diamantbewerker en reisde veel voor zijn job. Zo zat hij enkele weken geleden nog in Namibië. In Pattaya was hij om uit te blazen. Hij zou er het gezelschap krijgen van collega’s. Helaas heeft het niet mogen zijn”, getuigt Daniël. Het is nog niet duidelijk wanneer het lichaam van Claes wordt gerepatrieerd.
(Bron: GVA)
BODYGUARDS WAKEN OVER VERKOOP DUIVEN
Bodyguards waken over verkoop duiven
Duivenliefhebbers met een goedgevulde beurs verzamelden zaterdag in het Nederlandse Rijsbergen. Daar werden de topduiven van de voorbije zomer overleden Britse verzamelaarmiljardair Brian Long verkocht. De prijsdieren veranderden gemiddeld voor 2.871 euro van eigenaar. Een aantal duiven bracht een veelvoud van dat bedrag op.
Nadira: 74.400 euro
”De sensatie van het najaar”, kopte de brochure van organisator Pigeonparadise. Nadira won in 2006 tweemaal 1ste Internationaal in twee weken. Vertaald voor leken: ze versloeg op korte tijd tweemaal duizenden andere duiven uit verschillende landen.
Wie deze ’wonderduivin’ wilde bekijken, moest 50 euro betalen - enkel voer voor liefhebbers dus. Om haar en de andere toppers te bewaken werd een beveiligingsfirma ingeschakeld. Uiteindelijk raakte Nadira veilig bij haar nieuwe baasjes: de Belg Jos Thoné en de Australiër John Hanson.
Lucas: 31.600 euro
Topduif Lucas verhuist naar het verre China, en is nu eigendom van de Chinese miljardair He. Die was samen met kenner Lin voor het eerst naar Europa afgezakt om aan deze bijzondere veiling deel te nemen.
Alle prijsdieren en hun afstammelingen werden aan nauwkeurig onderzoek onderworpen: ogen, pennen, poten, geen detail ontging het tweetal.
Niet alleen Lucas kwam in Chinese handen. In totaal kocht He voor bijna 90.000 euro aan duiven.
Late Simpson: 12.000 euro
Hij was de eerste duif die de grote spelers overtuigde om de portefeuille open te trekken. Gingen de eerste vijf van de veiling voor ’amper’ 2 à 3.000 euro van de hand, dan was de veiling van Late Simpson een pak spannender. De vogel uit 2003 werd telefonisch verkocht aan de Belg Eric Clabots.
Leuk detail: ondanks de duizenden euro die over en weer vlogen, werden de dieren zelf gepresenteerd op een barkruk in een alledaags café.
(Bron: GVA)
Duivenliefhebbers met een goedgevulde beurs verzamelden zaterdag in het Nederlandse Rijsbergen. Daar werden de topduiven van de voorbije zomer overleden Britse verzamelaarmiljardair Brian Long verkocht. De prijsdieren veranderden gemiddeld voor 2.871 euro van eigenaar. Een aantal duiven bracht een veelvoud van dat bedrag op.
Nadira: 74.400 euro
”De sensatie van het najaar”, kopte de brochure van organisator Pigeonparadise. Nadira won in 2006 tweemaal 1ste Internationaal in twee weken. Vertaald voor leken: ze versloeg op korte tijd tweemaal duizenden andere duiven uit verschillende landen.
Wie deze ’wonderduivin’ wilde bekijken, moest 50 euro betalen - enkel voer voor liefhebbers dus. Om haar en de andere toppers te bewaken werd een beveiligingsfirma ingeschakeld. Uiteindelijk raakte Nadira veilig bij haar nieuwe baasjes: de Belg Jos Thoné en de Australiër John Hanson.
Lucas: 31.600 euro
Topduif Lucas verhuist naar het verre China, en is nu eigendom van de Chinese miljardair He. Die was samen met kenner Lin voor het eerst naar Europa afgezakt om aan deze bijzondere veiling deel te nemen.
Alle prijsdieren en hun afstammelingen werden aan nauwkeurig onderzoek onderworpen: ogen, pennen, poten, geen detail ontging het tweetal.
Niet alleen Lucas kwam in Chinese handen. In totaal kocht He voor bijna 90.000 euro aan duiven.
Late Simpson: 12.000 euro
Hij was de eerste duif die de grote spelers overtuigde om de portefeuille open te trekken. Gingen de eerste vijf van de veiling voor ’amper’ 2 à 3.000 euro van de hand, dan was de veiling van Late Simpson een pak spannender. De vogel uit 2003 werd telefonisch verkocht aan de Belg Eric Clabots.
Leuk detail: ondanks de duizenden euro die over en weer vlogen, werden de dieren zelf gepresenteerd op een barkruk in een alledaags café.
(Bron: GVA)
dinsdag 25 november 2008
SINTERKLAAS KOMT NAAR HET CIRCUS
Sinterklaas komt naar het circus
Sinterklaas staat ook zijn mannetje in het circus. In de Sinterklaasshow van Circusevents en Circus Charles Pauwels overvallen piraten de tent in De Schorre en kidnappen ze de clown Toto. maar de Sint brengt redding.
Met Sinterklaas in het circus beloven Circusevents en Circus Charles Pauwels een spetterende show in De Schorre in Boom. Voor deze tweede editie is een compleet nieuw verhaal uitgedacht.
”De show wordt dit jaar extra spannend als echte piraten het circus overvallen en onze clown Toto kidnappen. Of de Sint en Circuspiet er in slagen om de clown te bevrijden, moet je zelf maar komen vaststellen”, verduidelijkt Yves Bocxtaele van Circusevents.
Huisdieren
”We zijn intussen al enkele maanden druk bezig met de voorbereiding van deze show. Er doen maar acht mensen mee, maar het zal druk zijn in de kleedkamer, want ze verschijnen allemaal drie tot vier keer in een andere hoedanigheid in de circusring."
De show herbergt ook verschillende huisdieren. In de verdwijntrucs worden bijvoorbeeld duiven gebruikt. En na het familiespektakel kunnen alle kinderen Sinterklaas persoonlijk groeten.
Praktisch
De tent in De Schorre staat er nu anderhalf jaar. Behalve shows als Sinterklaas in het circus vinden er ook diners plaats. Ook teambuilding met circusworkshops behoort tot de mogelijkheden.
Sinterklaas in het circus, op woensdag 26 november en woensdag 3 december om 15u, en op zaterdag 6 en zondag 7 december om 14u, in De Schorre in Boom.
Info en reservaties: 0499-25.67.24, yves@ colourcircusprint.be, www.circusevents.be
woensdag 29 oktober 2008
DIEVEN STELEN 52 PEPERDURE PRIJSDUIVEN
Dieven stelen 52 peperdure prijsduiven
In Ronse hebben dieven 52 duiven ontvreemd bij een duivenmelker. Het is de tweede diefstal bij de man op enkele maanden tijd.
Bij de vorige diefstal werden 72 duiven gestolen. De duivenmelker, die al de beroemde vlucht vanuit Barcelona won, raamde het verlies indertijd op enkele honderdduizenden euro's.
Nu zijn er opnieuw 52 duiven verdwenen. De politie heeft de daders nog niet kunnen vinden.
DIEVEN STELEN 52 PEPERDURE PRIJSDUIVEN
Dieven stelen 52 peperdure prijsduiven
In Ronse hebben dieven 52 duiven ontvreemd bij een duivenmelker. Het is de tweede diefstal bij de man op enkele maanden tijd.
Bij de vorige diefstal werden 72 duiven gestolen. De duivenmelker, die al de beroemde vlucht vanuit Barcelona won, raamde het verlies indertijd op enkele honderdduizenden euro's.
Nu zijn er opnieuw 52 duiven verdwenen. De politie heeft de daders nog niet kunnen vinden.
(Bron: GVA)
In Ronse hebben dieven 52 duiven ontvreemd bij een duivenmelker. Het is de tweede diefstal bij de man op enkele maanden tijd.
Bij de vorige diefstal werden 72 duiven gestolen. De duivenmelker, die al de beroemde vlucht vanuit Barcelona won, raamde het verlies indertijd op enkele honderdduizenden euro's.
Nu zijn er opnieuw 52 duiven verdwenen. De politie heeft de daders nog niet kunnen vinden.
(Bron: GVA)
DIEVEN STELEN 52 PEPERDURE PRIJSDUIVEN
Dieven stelen 52 peperdure prijsduiven
In Ronse hebben dieven 52 duiven ontvreemd bij een duivenmelker. Het is de tweede diefstal bij de man op enkele maanden tijd.
Bij de vorige diefstal werden 72 duiven gestolen. De duivenmelker, die al de beroemde vlucht vanuit Barcelona won, raamde het verlies indertijd op enkele honderdduizenden euro's.
Nu zijn er opnieuw 52 duiven verdwenen. De politie heeft de daders nog niet kunnen vinden.
(Bron: GVA)
In Ronse hebben dieven 52 duiven ontvreemd bij een duivenmelker. Het is de tweede diefstal bij de man op enkele maanden tijd.
Bij de vorige diefstal werden 72 duiven gestolen. De duivenmelker, die al de beroemde vlucht vanuit Barcelona won, raamde het verlies indertijd op enkele honderdduizenden euro's.
Nu zijn er opnieuw 52 duiven verdwenen. De politie heeft de daders nog niet kunnen vinden.
(Bron: GVA)
donderdag 23 oktober 2008
TENTOONSTELLING OVER PLUIMVEE
Tentoonstelling over pluimvee
De Kempische Pluimveevereniging organiseert in zaal De Notelaar aan de Lierselei in Oostmalle een tentoonstelling van diverse rassen duiven en hoenders in een waaier van kleuren.
De expositie vindt zaterdag 25 oktober plaats van 9 tot 22u en zondag 26 oktober van 9 tot 17u.
Info: 03-312.11.03 (Paul Versmissen)
De Kempische Pluimveevereniging organiseert in zaal De Notelaar aan de Lierselei in Oostmalle een tentoonstelling van diverse rassen duiven en hoenders in een waaier van kleuren.
De expositie vindt zaterdag 25 oktober plaats van 9 tot 22u en zondag 26 oktober van 9 tot 17u.
Info: 03-312.11.03 (Paul Versmissen)
TENTOONSTELLING OVER PLUIMVEE 25 & 26/10/08
Tentoonstelling over pluimvee
De Kempische Pluimveevereniging organiseert in zaal De Notelaar aan de Lierselei in Oostmalle een tentoonstelling van diverse rassen duiven en hoenders in een waaier van kleuren.
De expositie vindt zaterdag 25 oktober plaats van 9 tot 22u en zondag 26 oktober van 9 tot 17u.
Info: 03-312.11.03 (Paul Versmissen)
(Bron: GVA)
De Kempische Pluimveevereniging organiseert in zaal De Notelaar aan de Lierselei in Oostmalle een tentoonstelling van diverse rassen duiven en hoenders in een waaier van kleuren.
De expositie vindt zaterdag 25 oktober plaats van 9 tot 22u en zondag 26 oktober van 9 tot 17u.
Info: 03-312.11.03 (Paul Versmissen)
(Bron: GVA)
dinsdag 21 oktober 2008
IRAN ARRESTEERT DUIVEN EN EEKHOORNS
Iran arresteert duiven en eekhoorns
Iran heeft onlangs twee spionageduiven ‘gearresteerd’ bij zijn omstreden nucleaire verrijkingsfabriek van Natanz. Vorig jaar had het al veertien ‘James Bond-eekhoorns’ bij de lurven gegrepen. Wie volgens Iran de dieren had uitgestuurd heeft het niet bekendgemaakt, noch wat ermee gebeurd is.
Een van de spionageduiven werd gevangen bij een rozenwaterfabriek in Kashan, vlakbij Natanz. Metalen ringen en ‘onzichtbare’ draden waren aan de vogel vastgemaakt, aldus een anonieme bron in de krant Etemad Melli.
Eerder deze maand werd een zwarte duif gepakt die ook een blauwe metalen ring en ‘onzichtbare draden’ droeg. De Iraniërs hebben niet gezegd wat er met de duiven gebeurd is.
Eekhoorns
Het is niet de eerste keer dat Iran belaagd wordt door spionerende dieren. In juli vorig jaar meldde het Iraanse persagentschap IRNA de arrestatie van veertien eekhoorns.
Die waren bij de Iraanse grens, waar precies werd niet onthuld, vrijgelaten en waren daarop, uitgerust met gps, afluisterapparatuur en gesofisticeerde camera’s het land binnengedrongen. Maar ver waren de snoodaards niet geraakt: wakkere politieagenten hadden de spionnen snel opgemerkt en gearresteerd.
Volgens de Iraniërs hadden de getrainde eekhoorns specifieke opdrachten en zouden ze na het vervullen van hun opdracht terugkeren naar de grens om er hun ingewonnen informatie te laten ‘aftappen’.
IRAN ARRESTEERT DUIVEN EEN EEKHOORNS
Iran arresteert duiven en eekhoorns
Iran heeft onlangs 2 spionageduiven ‘gearresteerd’ bij zijn omstreden nucleaire verrijkingsfabriek van Natanz. Vorig jaar had het al 14 ‘James Bond-eekhoorns’ bij de lurven gegrepen. Wie volgens Iran de dieren had uitgestuurd heeft het niet bekendgemaakt, noch wat ermee gebeurd is.
1 van de spionageduiven werd gevangen bij een rozenwaterfabriek in Kashan, vlakbij Natanz. Metalen ringen en ‘onzichtbare’ draden waren aan de vogel vastgemaakt, aldus een anonieme bron in de krant Etemad Melli.
Eerder deze maand werd een zwarte duif gepakt die ook een blauwe metalen ring en ‘onzichtbare draden’ droeg. De Iraniërs hebben niet gezegd wat er met de duiven gebeurd is.
Eekhoorns
Het is niet de eerste keer dat Iran belaagd wordt door spionerende dieren. In juli vorig jaar meldde het Iraanse persagentschap IRNA de arrestatie van veertien eekhoorns.
Die waren bij de Iraanse grens, waar precies werd niet onthuld, vrijgelaten en waren daarop, uitgerust met gps, afluisterapparatuur en gesofisticeerde camera’s het land binnengedrongen. Maar ver waren de snoodaards niet geraakt: wakkere politieagenten hadden de spionnen snel opgemerkt en gearresteerd.
Volgens de Iraniërs hadden de getrainde eekhoorns specifieke opdrachten en zouden ze na het vervullen van hun opdracht terugkeren naar de grens om er hun ingewonnen informatie te laten ‘aftappen’.
(Bron: GVA)
Iran heeft onlangs 2 spionageduiven ‘gearresteerd’ bij zijn omstreden nucleaire verrijkingsfabriek van Natanz. Vorig jaar had het al 14 ‘James Bond-eekhoorns’ bij de lurven gegrepen. Wie volgens Iran de dieren had uitgestuurd heeft het niet bekendgemaakt, noch wat ermee gebeurd is.
1 van de spionageduiven werd gevangen bij een rozenwaterfabriek in Kashan, vlakbij Natanz. Metalen ringen en ‘onzichtbare’ draden waren aan de vogel vastgemaakt, aldus een anonieme bron in de krant Etemad Melli.
Eerder deze maand werd een zwarte duif gepakt die ook een blauwe metalen ring en ‘onzichtbare draden’ droeg. De Iraniërs hebben niet gezegd wat er met de duiven gebeurd is.
Eekhoorns
Het is niet de eerste keer dat Iran belaagd wordt door spionerende dieren. In juli vorig jaar meldde het Iraanse persagentschap IRNA de arrestatie van veertien eekhoorns.
Die waren bij de Iraanse grens, waar precies werd niet onthuld, vrijgelaten en waren daarop, uitgerust met gps, afluisterapparatuur en gesofisticeerde camera’s het land binnengedrongen. Maar ver waren de snoodaards niet geraakt: wakkere politieagenten hadden de spionnen snel opgemerkt en gearresteerd.
Volgens de Iraniërs hadden de getrainde eekhoorns specifieke opdrachten en zouden ze na het vervullen van hun opdracht terugkeren naar de grens om er hun ingewonnen informatie te laten ‘aftappen’.
(Bron: GVA)
dinsdag 14 oktober 2008
ANTWERPEN PLAATST "DUIVENDORP" VAN 50.000 EURO IN DEURNE
Antwerpen plaatst "duivendorp" van 50.000 euro in Deurne
De stad Antwerpen gaat een duivenasiel van 50.000 euro plaatsen. Dat "duivendorp" komt in Deurne te staan.
Reden is de overlast de overlast die de duiven in de binnenstad veroorzaken. De stad Antwerpen heeft al twee kleinere duiventillen geplaatst maar die blijken onvoldoende om het probleem op te lossen. Het duivendorp zal duiven huisvesten die gevangen worden in de stad.
ANTWERPEN PLAATST "DUIVENDORP" VAN 50.000 EURO IN DEURNE
Antwerpen plaatst "duivendorp" van 50.000 euro in Deurne
De stad Antwerpen gaat een duivenasiel van 50.000 euro plaatsen. Dat "duivendorp" komt in Deurne te staan.
Reden is de overlast de overlast die de duiven in de binnenstad veroorzaken. De stad Antwerpen heeft al twee kleinere duiventillen geplaatst maar die blijken onvoldoende om het probleem op te lossen. Het duivendorp zal duiven huisvesten die gevangen worden in de stad.
(Bron: GVA)
De stad Antwerpen gaat een duivenasiel van 50.000 euro plaatsen. Dat "duivendorp" komt in Deurne te staan.
Reden is de overlast de overlast die de duiven in de binnenstad veroorzaken. De stad Antwerpen heeft al twee kleinere duiventillen geplaatst maar die blijken onvoldoende om het probleem op te lossen. Het duivendorp zal duiven huisvesten die gevangen worden in de stad.
(Bron: GVA)
woensdag 1 oktober 2008
STADSKANKER IN GRAVINSTRAAT VERDWIJNT
Stadskanker in Gravinstraat verdwijnt
De drie krotten die al jaren de Gravinstraat in Oud-Borgerhout ontsieren, worden binnenkort gesloopt. Deze stadskanker maakt plaats voor een nieuwbouw met zeven
studio's en appartementen.
De drie woningen staan al jarenlang leeg en werden door de stad op de lijst van verkrotte panden gezet. Het zijn momenteel vooral duiven die gebruik maken van de panden en in het verleden werden er ook wel eens daklozen of drugsverslaafden aangetroffen.
Het stadsbestuur liet daarop alle ramen en deuren dichttimmeren in afwachting van een nieuwe bestemming voor de locatie.
De krotten worden wellicht nog dit jaar gesloopt. Als alles meezit, kan begin volgend jaar worden gestart met de bouw van de appartementen en studio's. Voor het zover is, moet er eerst nog een definitieve bouwvergunning worden verleend aan de aannemer.
Pleintje
Het Borgerhoutse districtsbestuur had de Gravinstraat graag betrokken bij de toekomstplannen voor de ruimere omgeving, maar zal de plannen enigszins moeten aanpassen.
Wel zal het district op termijn het pleintje aan de Gravinstraat, pal naast de krotten, opfrissen. Er zouden, op vraag van de bewoners, speeltuigen en zitbanken komen en wat meer groen.
donderdag 25 september 2008
"VERGOEDING VOOR OPRUIMEN DUIVENMEST"
"Vergoeding voor opruimen duivenmest"
De West-Vlaamse stad Diksmuide moet dringend maatregelen nemen om het duivenaantal terug te dringen. De stad wordt sinds enkele maanden hevig geplaagd door een zwerm duiven.
De duivenmest ligt overal, en zorgt voor verstopte afvoerleidingen. Zo liep onlangs de plaatselijke bibliotheek nog bijna onder water door de duivenmest. "Je moet bijna een acrobaat zijn om bij die duivenuitwerpselen te geraken en niet iedereen heeft een hoge ladder. De brandweer verwijdert ook wespennesten dus het moet voor de bewoners ook mogelijk zijn om een brandweer of een externe firma te vragen", vertelde Jan Colaert, gemeenteraadslid van Diksmuide en vragende partij om de duiven te liquideren tegen de VRT.
Volgens Colaert moeten mensen beloond worden door de stad Diksmuide als ze zelf duivenmest opkuisen.
"VERGOEDING VOOR OPRUIMEN DUIVENMEST"
"Vergoeding voor opruimen duivenmest"
De West-Vlaamse stad Diksmuide moet dringend maatregelen nemen om het duivenaantal terug te dringen. De stad wordt sinds enkele maanden hevig geplaagd door een zwerm duiven.
De duivenmest ligt overal, en zorgt voor verstopte afvoerleidingen. Zo liep onlangs de plaatselijke bibliotheek nog bijna onder water door de duivenmest. "Je moet bijna een acrobaat zijn om bij die duivenuitwerpselen te geraken en niet iedereen heeft een hoge ladder. De brandweer verwijdert ook wespennesten dus het moet voor de bewoners ook mogelijk zijn om een brandweer of een externe firma te vragen", vertelde Jan Colaert, gemeenteraadslid van Diksmuide en vragende partij om de duiven te liquideren tegen de VRT.
Volgens Colaert moeten mensen beloond worden door de stad Diksmuide als ze zelf duivenmest opkuisen.
(Bron: GVA)
De West-Vlaamse stad Diksmuide moet dringend maatregelen nemen om het duivenaantal terug te dringen. De stad wordt sinds enkele maanden hevig geplaagd door een zwerm duiven.
De duivenmest ligt overal, en zorgt voor verstopte afvoerleidingen. Zo liep onlangs de plaatselijke bibliotheek nog bijna onder water door de duivenmest. "Je moet bijna een acrobaat zijn om bij die duivenuitwerpselen te geraken en niet iedereen heeft een hoge ladder. De brandweer verwijdert ook wespennesten dus het moet voor de bewoners ook mogelijk zijn om een brandweer of een externe firma te vragen", vertelde Jan Colaert, gemeenteraadslid van Diksmuide en vragende partij om de duiven te liquideren tegen de VRT.
Volgens Colaert moeten mensen beloond worden door de stad Diksmuide als ze zelf duivenmest opkuisen.
(Bron: GVA)
woensdag 10 september 2008
DOOPSUIKER IN DE KINDERBOERDERIJ
Doopsuiker in de kinderboerderij
Een kalf, een ezel en een paard. Die houden sinds kort de geiten, varkens, konijnen, kippen en duiven gezelschap in de kinderboerderij van het Rivierenhof.
De kinderboerderij kreeg de laatste maanden meermaals de ooievaar op bezoek. In augustus werd er een kalfje geboren. Het dier werd Erwin gedoopt. De boerderij kreeg onlangs nog een andere aanwinst: Bambam de pony. Hij misstaat niet tussen Max het boerenpaard en Sam de ezel. En verder zijn er ook nog geiten, varkens, konijnen, kippen en duiven.
De boerderij heeft een educatief aanbod voor kinderen uit de basisschool. Ze kunnen er brood bakken en kaas maken. Uiteraard met de nodige uitleg over de rol van de landbouw. En kinderen kunnen zelfs een dagje komen ervaren wat het betekent om boer te zijn. Dan mag het jonge volkje meehelpen bij het voeren van de dieren of het uitmesten van de stallen.
Maar eigenlijk is iedereen welkom. Woensdagnamiddag en elke eerste en derde zondag van de maand staat de poort open voor elke bezoeker. Een groep enthousiaste vrijwilligers geeft tekst en uitleg. De kinderboerderij zoekt trouwens nog mensen die kunnen helpen bij het opvangen van de klasjes die een dag komen boeren of die bezoekers wegwijs kunnen maken.
Kinderboerderij Rivierenhof, Turnhoutsebaan 232, Deurne
donderdag 4 september 2008
96-JARIGE DUIVENLEGENDE IS HALFGOD VOOR CHINEZEN
96-jarige duivenlegende is halfgod voor Chinezen
“De natte droom van elke Chinese duivenmelker is om samen op de foto te poseren met de 95-jarige Louis Janssen uit Arendonk, de enige overlevende van de vier legendarische gebroeders Janssen, de beste en bekendste duivenmelkers ter wereld.” Dat verklaarde duivenmakelaar Nikolaas Gyselbrecht (27) donderdag in Gazet van Antwerpen. Reden genoeg om zelf eens naar Arendonk te rijden. Louis Janssen blijkt geen 95, maar 96, en klimt nog elke dag naar zijn duivenhokken op zolder.
Louis Janssen kweekt nog altijd duiven. Hoewel hij al 20 jaar niet meer speelt, staan de buitenlanders nog altijd in de rij voor ’een jongske van Janssen’. Wat Lourdes voor de katholieken is, is Arendonk voor de buitenlandse duivenpelgrims. Allemaal willen ze het walhalla zien waar legendarische kampioenen als de Merckx, de Wondervos en de Raket uit het ei kipten.
Of het hem niet ambeteert, al die ’spleetogen’ voor de deur? “Bussen heb ik liever niet meer”, zegt Louis. “Want dan moet ge die allemaal zo in het oog houden.”
In de hoek staat een kast met enkele bekers. “Die heb ik van Fidel Castro gekregen”, pakt Louis een langwerpige trofee. Of hij ermee wil poseren? “Straks denken ze nog dat ik een communist ben”, reageert de 96-jarige direct vief.
Acht jaar geleden kwam er een Chinese filmploeg. Louis had zonder dat hij het wist een rol aan de zijde van de Chinese Tom Cruise gekregen in de langspeelfilm De Gouden Duif.
96-JARIGE DUIVENLEGENDE IS HALFGOD VOOR CHINEZEN
96-jarige duivenlegende is halfgod voor Chinezen
“De natte droom van elke Chinese duivenmelker is om samen op de foto te poseren met de 95-jarige Louis Janssen uit Arendonk, de enige overlevende van de vier legendarische gebroeders Janssen, de beste en bekendste duivenmelkers ter wereld.” Dat verklaarde duivenmakelaar Nikolaas Gyselbrecht (27) donderdag in Gazet van Antwerpen. Reden genoeg om zelf eens naar Arendonk te rijden. Louis Janssen blijkt geen 95, maar 96, en klimt nog elke dag naar zijn duivenhokken op zolder.
Louis Janssen kweekt nog altijd duiven. Hoewel hij al 20 jaar niet meer speelt, staan de buitenlanders nog altijd in de rij voor ’een jongske van Janssen’. Wat Lourdes voor de katholieken is, is Arendonk voor de buitenlandse duivenpelgrims. Allemaal willen ze het walhalla zien waar legendarische kampioenen als de Merckx, de Wondervos en de Raket uit het ei kipten.
Of het hem niet ambeteert, al die ’spleetogen’ voor de deur? “Bussen heb ik liever niet meer”, zegt Louis. “Want dan moet ge die allemaal zo in het oog houden.”
In de hoek staat een kast met enkele bekers. “Die heb ik van Fidel Castro gekregen”, pakt Louis een langwerpige trofee. Of hij ermee wil poseren? “Straks denken ze nog dat ik een communist ben”, reageert de 96-jarige direct vief.
8 jaar geleden kwam er een Chinese filmploeg. Louis had zonder dat hij het wist een rol aan de zijde van de Chinese Tom Cruise gekregen in de langspeelfilm De Gouden Duif.
(Bron: GVA)
“De natte droom van elke Chinese duivenmelker is om samen op de foto te poseren met de 95-jarige Louis Janssen uit Arendonk, de enige overlevende van de vier legendarische gebroeders Janssen, de beste en bekendste duivenmelkers ter wereld.” Dat verklaarde duivenmakelaar Nikolaas Gyselbrecht (27) donderdag in Gazet van Antwerpen. Reden genoeg om zelf eens naar Arendonk te rijden. Louis Janssen blijkt geen 95, maar 96, en klimt nog elke dag naar zijn duivenhokken op zolder.
Louis Janssen kweekt nog altijd duiven. Hoewel hij al 20 jaar niet meer speelt, staan de buitenlanders nog altijd in de rij voor ’een jongske van Janssen’. Wat Lourdes voor de katholieken is, is Arendonk voor de buitenlandse duivenpelgrims. Allemaal willen ze het walhalla zien waar legendarische kampioenen als de Merckx, de Wondervos en de Raket uit het ei kipten.
Of het hem niet ambeteert, al die ’spleetogen’ voor de deur? “Bussen heb ik liever niet meer”, zegt Louis. “Want dan moet ge die allemaal zo in het oog houden.”
In de hoek staat een kast met enkele bekers. “Die heb ik van Fidel Castro gekregen”, pakt Louis een langwerpige trofee. Of hij ermee wil poseren? “Straks denken ze nog dat ik een communist ben”, reageert de 96-jarige direct vief.
8 jaar geleden kwam er een Chinese filmploeg. Louis had zonder dat hij het wist een rol aan de zijde van de Chinese Tom Cruise gekregen in de langspeelfilm De Gouden Duif.
(Bron: GVA)
woensdag 30 juli 2008
ALARMBEL VOOR RESTAURATIE BEGIJNHOFKERK
Alarmbel voor restauratie Begijnhofkerk
Om verder verval van de Begijnhofkerk tegen te gaan, laat de stad Mechelen ze hier en daar wat oplappen. Het dossier voor de restauratie sleept bijna dertig jaar aan en loopt moeizamer dan ooit. Koster Jan Van Asch begrijpt niet waarom het zo lang moet duren.
Het dossier voor de restauratie van de Begijnhofkerk werd opgestart in 1980, “Tegelijk met dat van de Sint-Katelijnekerk. Die is al zeker twintig jaar geleden opgeknapt. Zes jaar geleden zijn restaurateurs eindelijk begonnen aan de voorgevel. Dat werk zou twee jaar duren. Het zijn er drie geworden en ze geraakten maar tot iets over de helft. Toen was het geld op”, vertelt Jan Van Asch.
Lijdzaam toekijken
Sinds een drietal jaar ligt de werf opnieuw stil. Blijkbaar zijn de stad en de architecten in een discussie verwikkeld over het kostenplaatje en komen ze niet tot een akkoord.
De koster kijkt lijdzaam toe. “We staan machteloos. Ik heb er echt hartzeer van als ik zie hoe onze kerk verder aftakelt. Pas op, ze zal niet instorten. De muren zijn meer dan een meter dik. Maar er moet iets gebeuren. Ik begrijp niet waarom het allemaal zo lang moet duren.”
Binnen en buiten
“Het interieur ziet er trouwens nog behoorlijk uit. Zeker als de zon schijnt, is de kerk werkelijk prachtig. Al liep het water hier een tijdlang langs de pilaren naar beneden en hadden wij ook eens last van duiven die in de kerk hun nest maakten.”
Buiten wachten de steigers al decennia op een restauratie die er niet lijkt te komen. “Ze zijn geplaatst toen een stenen boog van de toren naar beneden viel. Een jaar laten stonden er stellingen. Veertien jaar hebben ze er gestaan. De houten bakken om vallende stenen op te vangen, waren rot”, weet Jan Van Asch.
Dringende werken
Nu heeft de stad 65.000 euro uitgetrokken om dringende werkzaamheden uit te voeren voor de instandhouding van Sint-Alexius en Sint- Catharina. Het geld dient om begroeiing en klimop te verwijderen, voor het schilderen van het schrijnwerk en voor de herstelling van een doorgebroken spant in een van de zijbeuken. Daar is ook het dak vervangen.
Om verder verval van de Begijnhofkerk tegen te gaan, laat de stad Mechelen ze hier en daar wat oplappen. Het dossier voor de restauratie sleept bijna dertig jaar aan en loopt moeizamer dan ooit. Koster Jan Van Asch begrijpt niet waarom het zo lang moet duren.
Het dossier voor de restauratie van de Begijnhofkerk werd opgestart in 1980, “Tegelijk met dat van de Sint-Katelijnekerk. Die is al zeker twintig jaar geleden opgeknapt. Zes jaar geleden zijn restaurateurs eindelijk begonnen aan de voorgevel. Dat werk zou twee jaar duren. Het zijn er drie geworden en ze geraakten maar tot iets over de helft. Toen was het geld op”, vertelt Jan Van Asch.
Lijdzaam toekijken
Sinds een drietal jaar ligt de werf opnieuw stil. Blijkbaar zijn de stad en de architecten in een discussie verwikkeld over het kostenplaatje en komen ze niet tot een akkoord.
De koster kijkt lijdzaam toe. “We staan machteloos. Ik heb er echt hartzeer van als ik zie hoe onze kerk verder aftakelt. Pas op, ze zal niet instorten. De muren zijn meer dan een meter dik. Maar er moet iets gebeuren. Ik begrijp niet waarom het allemaal zo lang moet duren.”
Binnen en buiten
“Het interieur ziet er trouwens nog behoorlijk uit. Zeker als de zon schijnt, is de kerk werkelijk prachtig. Al liep het water hier een tijdlang langs de pilaren naar beneden en hadden wij ook eens last van duiven die in de kerk hun nest maakten.”
Buiten wachten de steigers al decennia op een restauratie die er niet lijkt te komen. “Ze zijn geplaatst toen een stenen boog van de toren naar beneden viel. Een jaar laten stonden er stellingen. Veertien jaar hebben ze er gestaan. De houten bakken om vallende stenen op te vangen, waren rot”, weet Jan Van Asch.
Dringende werken
Nu heeft de stad 65.000 euro uitgetrokken om dringende werkzaamheden uit te voeren voor de instandhouding van Sint-Alexius en Sint- Catharina. Het geld dient om begroeiing en klimop te verwijderen, voor het schilderen van het schrijnwerk en voor de herstelling van een doorgebroken spant in een van de zijbeuken. Daar is ook het dak vervangen.
vrijdag 25 juli 2008
MUIZENPLAAG TEISTERT SOCIAAL WOONBLOK
Muizenplaag teistert sociaal woonblok
Het appartement naast Mariette Meesters (72) staat al meer dan een halfjaar leeg. En sindsdien heeft ze veel last van muizen. “Ze trippelen vooral rond op het balkon”, vertelt Mariette. “Ik durf mijn appartement geen week te verlaten. Straks zit mijn huis vol als ik terugkom.”
Alle bewoners op de twaalfde (!) verdieping van het appartementsblok in de Willem Lepelstraat zien veel muizen. “Dat is gewoon niet prettig hé”, vertelt Mariette. “Ik heb wel een klevende substantie op het balkon liggen waar de beestjes naartoe worden gelokt, maar soms leven ze nog als ze vast komen te zitten. Dan moet ik ze zelf doodslaan.”
Het balkon van het leegstaande appartement trekt duiven aan, en die nemen weer brood mee naar boven. “Ik denk dat de muizen daarop af komen. Ik heb al vaak gebeld naar Woonhaven Antwerpen, maar veel doen die niet. Ze zijn alleen eens een emmer water over het balkon komen gooien.”
Muizengif
Bij Woonhaven, het vroegere Huisvesting, weten ze van de duiven op het balkon. “Dat gebeurt wel eens, maar we zijn het balkon speciaal komen schoonmaken”, vertelt Eddy Michilsens. “Van die muizen waren we niet op de hoogte. Het is goed als bewoners ons dat melden. We hebben muizengif dat we kunnen uitdelen aan de huurders.”
Volgens Eddy Michilsens staat het apartement leeg omdat er nog geen nieuwe huurder is gevonden. “Die procedure loopt, maar de vorige huurder was overleden dus dat neemt altijd wat meer tijd in beslag dan normaal.”
donderdag 17 juli 2008
MECHELSE KERKTOREN IS GEVAARLIJKE DUIVENTIL
Mechelse kerktoren is gevaarlijke duiventil
De omgeving van de Sint-Libertuskerk in Mechelen-Nekkerspoel is aan de straatkant volledig afgesloten met dranghekken. Aan de spits van de toren zitten stenen en leien los. Die kunnen elk moment naar beneden vallen en een gevaar betekenen voor voorbijgangers.
De technicus van de kerkfabriek nodigt ons uit voor een bezoek aan de toren. Meteen wordt duidelijk hoe schrijnend de situatie is en het gaat van kwaad naar erger.“Wij hebben een abonnement op de Monumentenwacht. Na een laatste inspectie heeft de stad meteen herstellingen uitgevoerd aan de westelijke gevel. Die zone is opnieuw vrijgegeven”, zegt Jos Malfliet.
De noordelijke zijde langs de Nekkerspoelstraat is na twee weken echter nog steeds afgezet. “Net onder het dak van de toren zitten ook stenen los. Als ze vallen, vallen ze recht naar beneden, verwachten de mensen van de Monumentenwacht. De stad kan moeilijk de hele straat afsluiten”, zegt Jos.
Pijnlijk duidelijk
Het restauratiedossier voor Sint-Libertus sleept intussen al tien jaar aan. “De stad is zeker niet van slechte wil. We zijn niet de enige parochie van Mechelen die in miserie zit. Kerken restaureren kost veel geld. Dat beseffen wij, maar er moet iets gebeuren.”
Vooral in de toren van de honderd jaar oude kerk wordt dat pijnlijk duidelijk. Boven de gewelven van de kerk heeft een windverband in de oostelijke gevel het begeven. “Dat zorgt voor de stabiliteit van het gebouw bij hevige rukwinden. Gelukkig zijn er nog en is de wind het sterkst aan de andere zijde.”
Vuile duiventil
De toren heeft verder veel weg van een duiventil: de vloeren en de klokken zitten onder de mest. “Maar Een duiventil is properder”, pikt Jos in.
Op de eerste verdieping is de houten vloer deels ingestort. Het gat ligt vol dode kadavers van duiven. “Ze sterven van uithongering omdat ze niet meer weggeraken.”, zegt Jos. Gaten in de omkasting van het torenuurwerk heeft de man hersteld met folie van zijn tuinvijver en met kippengaas. “Om te vermijden dat nog meer duiven binnenvliegen.”
CAFÉ VOGELZANG BESTAAT 50 JAAR
Café Vogelzang bestaat 50 jaar
Café Vogelzang aan het dorpsplein in Pulderbos viert zaterdag 19 juli zijn 50ste verjaardag. Iedereen kent de herberg als ’bij Claes’, terwijl cafébazin Linda eigenlijk Claessens (48) heet. Samen met Eddy ontvangt ze er in het vol poezenpostuurkes opgeleukte biljart- en duivencafé gasten van alle slag.
Linda Claessens ontdekte tijdens het rommelen op zolder dat café Vogelzang deze maand een halve eeuw bestaat. “Ik vond een affiche van de openbare verkoop. Mijn grootouders hielden vroeger café De Tramstatie open. In 1958 hebben ze dit gebouw, dat café De Zwaan heette, gekocht. Vermoedelijk omdat vogelbond De Barmsijs en duivenbond De Witpen hier gevestigd zijn, hebben ze de naam in Vogelzang veranderd.”
Van duiven naar biljarten
Linda nam de tap op 1 januari 1989 over van haar nonkel Louis. Het café is geëvolueerd van duiven- naar biljartcafé. “Je hebt hier de biljarters, maar ook nog altijd de duivenmelkers, de wielertoeristen, de supporters van Tom en Ken De Feyter en de wandelaars. Het plezantste is dat iedereen hier met iedereen aan ’de klap’ gaat.”
Linda - een kattenliefhebster - en Eddy doen alleen op vrijdag, zaterdag, zondag en feestdagen open. Haar trouwste klant? “Marcel Hens heeft zijn vast plekje aan de toog. Maar er zijn nog trouwe klanten hoor. Vroeger was er een man die met een lege duivenkorf naar hier kwam. Hij zei tegen zijn vrouw dat hij duiven ging inkorven, ook wanneer hij geen duiven mee had op de vlucht. De volgende dag zei hij dan tegen zijn vrouw dat hij zijn constateur ging binnenbrengen, terwijl hij niet had meegespeeld. Allemaal om maar op café te kunnen gaan. Zijn vrouw was een doodbraaf mens, blijkbaar trapte ze er keer op keer in. Ik weet niet of hij dan overdag ook echt deed alsof hij zat te letten.”
Spook met kikkerdril
De schijnduivenmelker is niet de enige straffe anecdote die ze ’bij Claes’ kunnen opdissen. “Ik dacht dat ik een spook zag, toen jaren geleden op een kermismaandag in het holst van de nacht op de deur werd gebonsd. We hadden juist afgelost. Er stond een man in zijn onderbroek helemaal onder de kikkerdril. Bleek het de chique veekeurder te zijn die ik ’s middags hier nog op het terras had gezien. Blijkbaar waren de legendarische pinten van Pulderbos-kermis hem na de veeprijskamp fataal geworden en was hij in de vest getuimeld, waar hij zijn broek was verloren. Volgende maand hebben we met de kermis opnieuw een orkestje. Omdat Pulderbos-kermis zo vroeg valt, denken we er met alle cafébazen over na om het weekend daarop ook nog een after-kermis te houden.”
MEER DUIVEN DAN HAVIKEN IN JOODS AMERIKA
Meer duiven dan haviken in joods Amerika
Ondanks de perceptie van de buitenwereld blijken Amerikaanse joden veel meer “duif” te zijn dan “havik”. De overgrote meerderheid wil diplomatieke banden met Iran, een tweestatenoplossing in het Midden-Oosten, terugtrekking uit Irak en Obama als nieuwe president.
De peiling werd gehouden op verzoek van de joodse organisatie J Street, aan de vooravond van een grote conferentie, volgende week, van Christenen Verenigd voor Israel (CUFI) van de “havikdominee” John Hagee.
Afkeuring Irakbeleid
De grote meerderheid van de 800 respondenten keurt het Midden-Oostenbeleid van de regering van George Bush af. 83 procent van hen is tegenstander van het algemene beleid, tegenover 16 procent voorstanders. De afhandeling van de oorlog in Irak wordt afgekeurd door 79 procent en gewaardeerd door 21 procent. 61 procent vindt dat Israël daar minder veilig door is geworden en een zelfde percentage vindt dat Amerika moet beginnen met de terugtrekking uit Irak.
De helft van de ondervraagden gelooft dat Israël alleen echte veiligheid kan krijgen door middel van vredesakkoorden. Een derde gelooft dat dat alleen kan door militaire superioriteit. Amerika moet daarom een actieve rol op zich nemen in het vredesproces met de Arabieren, vindt 87 procent, en volgens 70 procent moet Amerika beide partijen pushen om compromissen te maken. Driekwart gelooft in de noodzaak van een tweestatenoplossing.
De vragen over Iran lieten een tweedeling zien: bijna de helft wil graag een kandidaat die een aanval op Iran niet uitsluit, maar 41 procent wil dat niet. Wel is 69 procent geneigd een kandidaat te steunen die een “sterke maar stevige” diplomatie volgt met Iran, terwijl 21 procent – net als president Bush – diplomatie maar gevaarlijk en laf vindt.
Democraten
Dat betekent, niet verrassend, dat Amerikaanse joden flink hellen naar de kant van Barack Obama. Bijna tweederde doet dat, tegenover een derde die voor McCain kiest. Dat is belangrijk, want ook al vormt de joodse gemeenschap maar 2 procent van het electoraat, door hun trouwe stembusgang is hun invloed twee keer zo groot, nog afgezien van hun gulle contributies aan de partijkas. Bovendien wonen ze vooral in de zogenaamde “swing”-staten, waar de race het spannendst is, zoals Pennsylvania, Ohio, New Jersey, Florida en Illinois.
MECHELSE KERKTOREN IS GEVAARLIJKE DUIVENTIL
Mechelse kerktoren is gevaarlijke duiventil
De omgeving van de Sint-Libertuskerk in Mechelen-Nekkerspoel is aan de straatkant volledig afgesloten met dranghekken. Aan de spits van de toren zitten stenen en leien los. Die kunnen elk moment naar beneden vallen en een gevaar betekenen voor voorbijgangers.
De technicus van de kerkfabriek nodigt ons uit voor een bezoek aan de toren. Meteen wordt duidelijk hoe schrijnend de situatie is en het gaat van kwaad naar erger.“Wij hebben een abonnement op de Monumentenwacht. Na een laatste inspectie heeft de stad meteen herstellingen uitgevoerd aan de westelijke gevel. Die zone is opnieuw vrijgegeven”, zegt Jos Malfliet.
De noordelijke zijde langs de Nekkerspoelstraat is na twee weken echter nog steeds afgezet. “Net onder het dak van de toren zitten ook stenen los. Als ze vallen, vallen ze recht naar beneden, verwachten de mensen van de Monumentenwacht. De stad kan moeilijk de hele straat afsluiten”, zegt Jos.
Pijnlijk duidelijk
Het restauratiedossier voor Sint-Libertus sleept intussen al tien jaar aan. “De stad is zeker niet van slechte wil. We zijn niet de enige parochie van Mechelen die in miserie zit. Kerken restaureren kost veel geld. Dat beseffen wij, maar er moet iets gebeuren.”
Vooral in de toren van de honderd jaar oude kerk wordt dat pijnlijk duidelijk. Boven de gewelven van de kerk heeft een windverband in de oostelijke gevel het begeven. “Dat zorgt voor de stabiliteit van het gebouw bij hevige rukwinden. Gelukkig zijn er nog en is de wind het sterkst aan de andere zijde.”
Vuile duiventil
De toren heeft verder veel weg van een duiventil: de vloeren en de klokken zitten onder de mest. “Maar Een duiventil is properder”, pikt Jos in.
Op de eerste verdieping is de houten vloer deels ingestort. Het gat ligt vol dode kadavers van duiven. “Ze sterven van uithongering omdat ze niet meer weggeraken.”, zegt Jos. Gaten in de omkasting van het torenuurwerk heeft de man hersteld met folie van zijn tuinvijver en met kippengaas. “Om te vermijden dat nog meer duiven binnenvliegen.”
(Bron: GVA)
De omgeving van de Sint-Libertuskerk in Mechelen-Nekkerspoel is aan de straatkant volledig afgesloten met dranghekken. Aan de spits van de toren zitten stenen en leien los. Die kunnen elk moment naar beneden vallen en een gevaar betekenen voor voorbijgangers.
De technicus van de kerkfabriek nodigt ons uit voor een bezoek aan de toren. Meteen wordt duidelijk hoe schrijnend de situatie is en het gaat van kwaad naar erger.“Wij hebben een abonnement op de Monumentenwacht. Na een laatste inspectie heeft de stad meteen herstellingen uitgevoerd aan de westelijke gevel. Die zone is opnieuw vrijgegeven”, zegt Jos Malfliet.
De noordelijke zijde langs de Nekkerspoelstraat is na twee weken echter nog steeds afgezet. “Net onder het dak van de toren zitten ook stenen los. Als ze vallen, vallen ze recht naar beneden, verwachten de mensen van de Monumentenwacht. De stad kan moeilijk de hele straat afsluiten”, zegt Jos.
Pijnlijk duidelijk
Het restauratiedossier voor Sint-Libertus sleept intussen al tien jaar aan. “De stad is zeker niet van slechte wil. We zijn niet de enige parochie van Mechelen die in miserie zit. Kerken restaureren kost veel geld. Dat beseffen wij, maar er moet iets gebeuren.”
Vooral in de toren van de honderd jaar oude kerk wordt dat pijnlijk duidelijk. Boven de gewelven van de kerk heeft een windverband in de oostelijke gevel het begeven. “Dat zorgt voor de stabiliteit van het gebouw bij hevige rukwinden. Gelukkig zijn er nog en is de wind het sterkst aan de andere zijde.”
Vuile duiventil
De toren heeft verder veel weg van een duiventil: de vloeren en de klokken zitten onder de mest. “Maar Een duiventil is properder”, pikt Jos in.
Op de eerste verdieping is de houten vloer deels ingestort. Het gat ligt vol dode kadavers van duiven. “Ze sterven van uithongering omdat ze niet meer weggeraken.”, zegt Jos. Gaten in de omkasting van het torenuurwerk heeft de man hersteld met folie van zijn tuinvijver en met kippengaas. “Om te vermijden dat nog meer duiven binnenvliegen.”
(Bron: GVA)
CAFÉ VOGELZANG BESTAAT 50 JAAR
Café Vogelzang bestaat 50 jaar
Café Vogelzang aan het dorpsplein in Pulderbos viert zaterdag 19 juli zijn 50ste verjaardag. Iedereen kent de herberg als ’bij Claes’, terwijl cafébazin Linda eigenlijk Claessens (48) heet. Samen met Eddy ontvangt ze er in het vol poezenpostuurkes opgeleukte biljart- en duivencafé gasten van alle slag.
Linda Claessens ontdekte tijdens het rommelen op zolder dat café Vogelzang deze maand een halve eeuw bestaat. “Ik vond een affiche van de openbare verkoop. Mijn grootouders hielden vroeger café De Tramstatie open. In 1958 hebben ze dit gebouw, dat café De Zwaan heette, gekocht. Vermoedelijk omdat vogelbond De Barmsijs en duivenbond De Witpen hier gevestigd zijn, hebben ze de naam in Vogelzang veranderd.”
Van duiven naar biljarten
Linda nam de tap op 1 januari 1989 over van haar nonkel Louis. Het café is geëvolueerd van duiven- naar biljartcafé. “Je hebt hier de biljarters, maar ook nog altijd de duivenmelkers, de wielertoeristen, de supporters van Tom en Ken De Feyter en de wandelaars. Het plezantste is dat iedereen hier met iedereen aan ’de klap’ gaat.”
Linda - een kattenliefhebster - en Eddy doen alleen op vrijdag, zaterdag, zondag en feestdagen open. Haar trouwste klant? “Marcel Hens heeft zijn vast plekje aan de toog. Maar er zijn nog trouwe klanten hoor. Vroeger was er een man die met een lege duivenkorf naar hier kwam. Hij zei tegen zijn vrouw dat hij duiven ging inkorven, ook wanneer hij geen duiven mee had op de vlucht. De volgende dag zei hij dan tegen zijn vrouw dat hij zijn constateur ging binnenbrengen, terwijl hij niet had meegespeeld. Allemaal om maar op café te kunnen gaan. Zijn vrouw was een doodbraaf mens, blijkbaar trapte ze er keer op keer in. Ik weet niet of hij dan overdag ook echt deed alsof hij zat te letten.”
Spook met kikkerdril
De schijnduivenmelker is niet de enige straffe anecdote die ze ’bij Claes’ kunnen opdissen. “Ik dacht dat ik een spook zag, toen jaren geleden op een kermismaandag in het holst van de nacht op de deur werd gebonsd. We hadden juist afgelost. Er stond een man in zijn onderbroek helemaal onder de kikkerdril. Bleek het de chique veekeurder te zijn die ik ’s middags hier nog op het terras had gezien. Blijkbaar waren de legendarische pinten van Pulderbos-kermis hem na de veeprijskamp fataal geworden en was hij in de vest getuimeld, waar hij zijn broek was verloren. Volgende maand hebben we met de kermis opnieuw een orkestje. Omdat Pulderbos-kermis zo vroeg valt, denken we er met alle cafébazen over na om het weekend daarop ook nog een after-kermis te houden.”
(Bron: GVA)
Café Vogelzang aan het dorpsplein in Pulderbos viert zaterdag 19 juli zijn 50ste verjaardag. Iedereen kent de herberg als ’bij Claes’, terwijl cafébazin Linda eigenlijk Claessens (48) heet. Samen met Eddy ontvangt ze er in het vol poezenpostuurkes opgeleukte biljart- en duivencafé gasten van alle slag.
Linda Claessens ontdekte tijdens het rommelen op zolder dat café Vogelzang deze maand een halve eeuw bestaat. “Ik vond een affiche van de openbare verkoop. Mijn grootouders hielden vroeger café De Tramstatie open. In 1958 hebben ze dit gebouw, dat café De Zwaan heette, gekocht. Vermoedelijk omdat vogelbond De Barmsijs en duivenbond De Witpen hier gevestigd zijn, hebben ze de naam in Vogelzang veranderd.”
Van duiven naar biljarten
Linda nam de tap op 1 januari 1989 over van haar nonkel Louis. Het café is geëvolueerd van duiven- naar biljartcafé. “Je hebt hier de biljarters, maar ook nog altijd de duivenmelkers, de wielertoeristen, de supporters van Tom en Ken De Feyter en de wandelaars. Het plezantste is dat iedereen hier met iedereen aan ’de klap’ gaat.”
Linda - een kattenliefhebster - en Eddy doen alleen op vrijdag, zaterdag, zondag en feestdagen open. Haar trouwste klant? “Marcel Hens heeft zijn vast plekje aan de toog. Maar er zijn nog trouwe klanten hoor. Vroeger was er een man die met een lege duivenkorf naar hier kwam. Hij zei tegen zijn vrouw dat hij duiven ging inkorven, ook wanneer hij geen duiven mee had op de vlucht. De volgende dag zei hij dan tegen zijn vrouw dat hij zijn constateur ging binnenbrengen, terwijl hij niet had meegespeeld. Allemaal om maar op café te kunnen gaan. Zijn vrouw was een doodbraaf mens, blijkbaar trapte ze er keer op keer in. Ik weet niet of hij dan overdag ook echt deed alsof hij zat te letten.”
Spook met kikkerdril
De schijnduivenmelker is niet de enige straffe anecdote die ze ’bij Claes’ kunnen opdissen. “Ik dacht dat ik een spook zag, toen jaren geleden op een kermismaandag in het holst van de nacht op de deur werd gebonsd. We hadden juist afgelost. Er stond een man in zijn onderbroek helemaal onder de kikkerdril. Bleek het de chique veekeurder te zijn die ik ’s middags hier nog op het terras had gezien. Blijkbaar waren de legendarische pinten van Pulderbos-kermis hem na de veeprijskamp fataal geworden en was hij in de vest getuimeld, waar hij zijn broek was verloren. Volgende maand hebben we met de kermis opnieuw een orkestje. Omdat Pulderbos-kermis zo vroeg valt, denken we er met alle cafébazen over na om het weekend daarop ook nog een after-kermis te houden.”
(Bron: GVA)
donderdag 3 juli 2008
BP BRENGT UNIEKE ROOFVOGEL GROOT
BP brengt unieke roofvogel groot
Een koppel slechtvalken heeft met succes drie jongen grootgebracht op een 85 meter hoge destillatietoren van het chemisch productiecentrum van BP in Geel. De snelste roofvogel ter wereld was in de jaren zeventig uit onze contreien verdwenen, maar hij is aan een gestage opmars bezig.
Een koppel slechtvalken heeft met succes drie jongen grootgebracht op een 85 meter hoge destillatietoren van het chemisch productiecentrum van BP in Geel. De snelste roofvogel ter wereld was in de jaren zeventig uit onze contreien verdwenen, maar hij is aan een gestage opmars bezig.
Een chemisch productiecentrum voor paraxyleen, tereftaalzuur en isfotaalzuur lijkt niet meteen een geschikte biotoop voor unieke roofvogels om te broeden, maar blijkbaar denken slechtvalken daar anders over. Herman Berghmans uit Laakdal verleent als vrijwilliger diensten aan het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) als ringer van jonge vogels. Hij klom samen met Fons Lommelen van BP Chembel naar de nestkast op 75 meter hoogte.
“Voor de slechtvalk is de omgeving op zich niet zo belangrijk, wel het feit dat er in zijn biotoop voldoende prooien zitten. Deze valk voedt zich vooral met duiven. Die pakt hij op een spectaculaire manier door zich op grote hoogte tegen een snelheid van 300 kilomter per uur op zijn prooi te storten. De valk is graag gezien in de buurt van kerken waar wilde duiven vaak voor overlast zorgen. Het dier broedt op grote hoogte. Zijn nesten zijn te vinden tegen hoge fabrieksgebouwen of kerken”, vertelt de natuurliefhebber.
Jongen
Fons Lommelen is bij BP Chembel verantwoordelijk voor de waterzuivering. Zijn hobby als natuurgids neemt hij mee naar het werk. Hij zorgt voor biodiversiteit binnen de muren van het chemisch bedrijf. “Vorig jaar zagen we de vogels al vliegen, maar we vonden hun nest niet. Het Fonds voor Instandhouding van Roofvogels (FIR) vroeg of er een nestkast mocht komen. BP was het idee genegen. De kast hangt 75 meter hoog aan een destillatietoren. Ze had succes. Het koppel bracht er drie jongen groot. Voor mij is dit de kroon op het werk."
Een koppel slechtvalken heeft met succes drie jongen grootgebracht op een 85 meter hoge destillatietoren van het chemisch productiecentrum van BP in Geel. De snelste roofvogel ter wereld was in de jaren zeventig uit onze contreien verdwenen, maar hij is aan een gestage opmars bezig.
Een koppel slechtvalken heeft met succes drie jongen grootgebracht op een 85 meter hoge destillatietoren van het chemisch productiecentrum van BP in Geel. De snelste roofvogel ter wereld was in de jaren zeventig uit onze contreien verdwenen, maar hij is aan een gestage opmars bezig.
Een chemisch productiecentrum voor paraxyleen, tereftaalzuur en isfotaalzuur lijkt niet meteen een geschikte biotoop voor unieke roofvogels om te broeden, maar blijkbaar denken slechtvalken daar anders over. Herman Berghmans uit Laakdal verleent als vrijwilliger diensten aan het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN) als ringer van jonge vogels. Hij klom samen met Fons Lommelen van BP Chembel naar de nestkast op 75 meter hoogte.
“Voor de slechtvalk is de omgeving op zich niet zo belangrijk, wel het feit dat er in zijn biotoop voldoende prooien zitten. Deze valk voedt zich vooral met duiven. Die pakt hij op een spectaculaire manier door zich op grote hoogte tegen een snelheid van 300 kilomter per uur op zijn prooi te storten. De valk is graag gezien in de buurt van kerken waar wilde duiven vaak voor overlast zorgen. Het dier broedt op grote hoogte. Zijn nesten zijn te vinden tegen hoge fabrieksgebouwen of kerken”, vertelt de natuurliefhebber.
Jongen
Fons Lommelen is bij BP Chembel verantwoordelijk voor de waterzuivering. Zijn hobby als natuurgids neemt hij mee naar het werk. Hij zorgt voor biodiversiteit binnen de muren van het chemisch bedrijf. “Vorig jaar zagen we de vogels al vliegen, maar we vonden hun nest niet. Het Fonds voor Instandhouding van Roofvogels (FIR) vroeg of er een nestkast mocht komen. BP was het idee genegen. De kast hangt 75 meter hoog aan een destillatietoren. Ze had succes. Het koppel bracht er drie jongen groot. Voor mij is dit de kroon op het werk."
vrijdag 20 juni 2008
DUO UIT PUTTE SCHITTERT MET HUN DUIVEN OP CHÂTEAUROUX
Duo uit Putte schittert met hun duiven op Châteauroux
Gust Van Hove en Mit Uytterhoeven hebben eens te meer furore gemaakt. Op Châteauroux pakten ze de eerste drie prijzen op 1.554 jaarlingen; een primeur voor de Antwerpse fondwereld.
“Het waren eigenlijk de jaarse weduwduivinnen van Mit die daarvoor gezorgd hebben, nadat we ze na Issoudun een week hebben thuis gelaten”, vertelt Gust Van Hove. “Zaterdag zagen we ineens drie duiven aankomen, op amper enkele meters van mekaar. De elfde getekende kwam eerst binnen, gevolgd door de negende en zevende getekende.”
“Onze eerste getekende was er om 14.01 uur”, gaat Mit verder. “We telden veertien duiven op het eerste blad van de provinciale uitslag. In totaal pakten we 26 prijzen met 33 ingekorfde duiven.”
“De beste duif is pas als derde binnengekomen”, verduidelijkt Gust Van Hove. “Vorig jaar vloog ze telkens een provinciale prijs op Le Mans (276/2091), Bourges (328/4290) en Guéret (115/1774) bij de jonge duiven. En dit jaar heeft ze al drie provinciale vluchten in moeilijk omstandigheden afgewerkt. Onze zoon Geert heeft ze dan maar Golden Shadow genoemd.
Gust Van Hove en Mit Uytterhoeven hebben eens te meer furore gemaakt. Op Châteauroux pakten ze de eerste drie prijzen op 1.554 jaarlingen; een primeur voor de Antwerpse fondwereld.
“Het waren eigenlijk de jaarse weduwduivinnen van Mit die daarvoor gezorgd hebben, nadat we ze na Issoudun een week hebben thuis gelaten”, vertelt Gust Van Hove. “Zaterdag zagen we ineens drie duiven aankomen, op amper enkele meters van mekaar. De elfde getekende kwam eerst binnen, gevolgd door de negende en zevende getekende.”
“Onze eerste getekende was er om 14.01 uur”, gaat Mit verder. “We telden veertien duiven op het eerste blad van de provinciale uitslag. In totaal pakten we 26 prijzen met 33 ingekorfde duiven.”
“De beste duif is pas als derde binnengekomen”, verduidelijkt Gust Van Hove. “Vorig jaar vloog ze telkens een provinciale prijs op Le Mans (276/2091), Bourges (328/4290) en Guéret (115/1774) bij de jonge duiven. En dit jaar heeft ze al drie provinciale vluchten in moeilijk omstandigheden afgewerkt. Onze zoon Geert heeft ze dan maar Golden Shadow genoemd.
DUO UIT PUTTE SCHITTERT MET HUN DUIVEN OP CHÂTEAUROUX
Duo uit Putte schittert met hun duiven op Châteauroux
Gust Van Hove en Mit Uytterhoeven hebben eens te meer furore gemaakt. Op Châteauroux pakten ze de eerste 3 prijzen op 1.554 jaarlingen; een primeur voor de Antwerpse fondwereld.
“Het waren eigenlijk de jaarse weduwduivinnen van Mit die daarvoor gezorgd hebben, nadat we ze na Issoudun een week hebben thuis gelaten”, vertelt Gust Van Hove. “Zaterdag zagen we ineens drie duiven aankomen, op amper enkele meters van mekaar. De elfde getekende kwam eerst binnen, gevolgd door de negende en zevende getekende.”
“Onze eerste getekende was er om 14.01 uur”, gaat Mit verder. “We telden veertien duiven op het eerste blad van de provinciale uitslag. In totaal pakten we 26 prijzen met 33 ingekorfde duiven.”
“De beste duif is pas als derde binnengekomen”, verduidelijkt Gust Van Hove. “Vorig jaar vloog ze telkens een provinciale prijs op Le Mans (276/2091), Bourges (328/4290) en Guéret (115/1774) bij de jonge duiven. En dit jaar heeft ze al drie provinciale vluchten in moeilijk omstandigheden afgewerkt. Onze zoon Geert heeft ze dan maar Golden Shadow genoemd.
(Bron: GVA)
Gust Van Hove en Mit Uytterhoeven hebben eens te meer furore gemaakt. Op Châteauroux pakten ze de eerste 3 prijzen op 1.554 jaarlingen; een primeur voor de Antwerpse fondwereld.
“Het waren eigenlijk de jaarse weduwduivinnen van Mit die daarvoor gezorgd hebben, nadat we ze na Issoudun een week hebben thuis gelaten”, vertelt Gust Van Hove. “Zaterdag zagen we ineens drie duiven aankomen, op amper enkele meters van mekaar. De elfde getekende kwam eerst binnen, gevolgd door de negende en zevende getekende.”
“Onze eerste getekende was er om 14.01 uur”, gaat Mit verder. “We telden veertien duiven op het eerste blad van de provinciale uitslag. In totaal pakten we 26 prijzen met 33 ingekorfde duiven.”
“De beste duif is pas als derde binnengekomen”, verduidelijkt Gust Van Hove. “Vorig jaar vloog ze telkens een provinciale prijs op Le Mans (276/2091), Bourges (328/4290) en Guéret (115/1774) bij de jonge duiven. En dit jaar heeft ze al drie provinciale vluchten in moeilijk omstandigheden afgewerkt. Onze zoon Geert heeft ze dan maar Golden Shadow genoemd.
(Bron: GVA)
zaterdag 26 april 2008
FACELIFT KERK VALT DUURDER UIT DOOR DUIVENPLAAG
Facelift kerk valt duurder uit door duivenplaag
De meer dan 102-jarige Onze-Lieve-Vrouwkerk in het centrum van Arendonk krijgt een grondige schoonheidsbehandeling. Met een kostprijs van 68.430 euro is de factuur wel 19 procent duurder dan oorspronkelijk aanbesteed.
“De belangrijkste reden van de hogere kostprijs ligt bij de duiven”, zegt schepen van Openbare Werken Wim Hendrickx (sp.a). “We hebben gemerkt dat zij door de galmgaten binnendringen in de kerk. In plaats van achttien galmgaten met kippengaas af te spannen opteren we voor een duurzame oplossing uit aluminium.” Een andere reden voor de meerkost zijn extra dakhaken die vervangen worden.
Kristof Hendrickx van oppostiepartij A+ trekt de noodzaak van de werkzaamheden niet in twijfel, maar heeft toch kritiek. Hij vindt dat de meerderheid de kosten beter had moeten begroten. Schepen Hendrickx reageert door te stellen dat het uitvoeren van de meerwerkzaamheden op een later tijdstip voor nog meer onkosten zou zorgen. “Nu is de aannemer er al met een hoogtewerker bezig.”
De meer dan 102-jarige Onze-Lieve-Vrouwkerk in het centrum van Arendonk krijgt een grondige schoonheidsbehandeling. Met een kostprijs van 68.430 euro is de factuur wel 19 procent duurder dan oorspronkelijk aanbesteed.
“De belangrijkste reden van de hogere kostprijs ligt bij de duiven”, zegt schepen van Openbare Werken Wim Hendrickx (sp.a). “We hebben gemerkt dat zij door de galmgaten binnendringen in de kerk. In plaats van achttien galmgaten met kippengaas af te spannen opteren we voor een duurzame oplossing uit aluminium.” Een andere reden voor de meerkost zijn extra dakhaken die vervangen worden.
Kristof Hendrickx van oppostiepartij A+ trekt de noodzaak van de werkzaamheden niet in twijfel, maar heeft toch kritiek. Hij vindt dat de meerderheid de kosten beter had moeten begroten. Schepen Hendrickx reageert door te stellen dat het uitvoeren van de meerwerkzaamheden op een later tijdstip voor nog meer onkosten zou zorgen. “Nu is de aannemer er al met een hoogtewerker bezig.”
FACELIFT KERK VALT DUURDER UIT DOOR DUIVENPLAAG
Facelift kerk valt duurder uit door duivenplaag
De meer dan 102-jarige Onze-Lieve-Vrouwkerk in het centrum van Arendonk krijgt een grondige schoonheidsbehandeling. Met een kostprijs van 68.430 euro is de factuur wel 19 procent duurder dan oorspronkelijk aanbesteed.
“De belangrijkste reden van de hogere kostprijs ligt bij de duiven”, zegt schepen van Openbare Werken Wim Hendrickx (sp.a). “We hebben gemerkt dat zij door de galmgaten binnendringen in de kerk. In plaats van achttien galmgaten met kippengaas af te spannen opteren we voor een duurzame oplossing uit aluminium.” Een andere reden voor de meerkost zijn extra dakhaken die vervangen worden.
Kristof Hendrickx van oppostiepartij A+ trekt de noodzaak van de werkzaamheden niet in twijfel, maar heeft toch kritiek. Hij vindt dat de meerderheid de kosten beter had moeten begroten. Schepen Hendrickx reageert door te stellen dat het uitvoeren van de meerwerkzaamheden op een later tijdstip voor nog meer onkosten zou zorgen. “Nu is de aannemer er al met een hoogtewerker bezig.”
(Bron: GVA)
De meer dan 102-jarige Onze-Lieve-Vrouwkerk in het centrum van Arendonk krijgt een grondige schoonheidsbehandeling. Met een kostprijs van 68.430 euro is de factuur wel 19 procent duurder dan oorspronkelijk aanbesteed.
“De belangrijkste reden van de hogere kostprijs ligt bij de duiven”, zegt schepen van Openbare Werken Wim Hendrickx (sp.a). “We hebben gemerkt dat zij door de galmgaten binnendringen in de kerk. In plaats van achttien galmgaten met kippengaas af te spannen opteren we voor een duurzame oplossing uit aluminium.” Een andere reden voor de meerkost zijn extra dakhaken die vervangen worden.
Kristof Hendrickx van oppostiepartij A+ trekt de noodzaak van de werkzaamheden niet in twijfel, maar heeft toch kritiek. Hij vindt dat de meerderheid de kosten beter had moeten begroten. Schepen Hendrickx reageert door te stellen dat het uitvoeren van de meerwerkzaamheden op een later tijdstip voor nog meer onkosten zou zorgen. “Nu is de aannemer er al met een hoogtewerker bezig.”
(Bron: GVA)
woensdag 23 april 2008
"DUIVEN TERRORISEREN ONS"
“Duiven terroriseren ons”
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
"DUIVEN TERRORISEREN ONS"
“Duiven terroriseren ons”
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
(Bron: GVA)
De uitbaters van de cafés op de Mechelse Grote Markt ergeren zich aan de duiven die op hun terrassen neerstrijken. “Ze maken het ons en de klanten lastig”, zegt Jo Pieters van brasserie Concorde.
Het is dinsdagmiddag en iemand bestelt een croque madame. Maar blijkbaar is de klant niet de enige die de snack lekker vindt. In geen tijd zitten er twee duiven op zijn tafel om zijn croque te ’pikken’. In de Concorde kunnen ze er niet meer mee lachen. “Die duiven terroriseren ons. Vorige week was het echt erg. Toen vielen ze de mensen zelfs aan”, vertelt Pieters. Zijn collega achter de toog knikt instemmend. “Wekelijks zijn er drie tot vier klanten op ons terras die met een probleem zitten als de vogels wat laten vallen. Ofwel zitten hun kleren onder de smurrie, ofwel moeten wij ze nieuw eten brengen. We overdrijven niet. Bovendien moeten ook geregeld onze glazen eraan geloven. Informeer maar eens bij onze collega’s”, stelt Jo Pieters.
Dat doen wij, en wij trekken naar de buurman in eetcafé Sofa. “Problemen met duiven? Dat kan je wel zeggen ja. Het is een echte plaag. Ik zet bewust geen nootjes meer op de tafel, want daar komen de dieren gegarandeerd op af”, zegt uitbater Guido De Smet. Hij legt de schuld deels bij mensen die de duiven voederen. “Zo zag ik onlangs iemand nootjes op de grond te strooien om de duiven te lokken en dan een foto te maken. Zoiets trekt de dieren natuurlijk aan.” De horecazaken hopen dat de stad snel met oplossingen komt. Die onderzoekt het jaarlijks weerkerende probleem. “Wij werken aan een reeks maatregelen, maar een wonderoplossing bestaat er niet”, zegt Groen!-gemeenteraadslid Marina De Bie. Een van de pistes die de stad bewandelt, is het plaatsen van tillen om de kweek tegen te gaan. “Tegelijk moeten wij de burger sensibiliseren om de vogels niet te voederen. Mens en dier verzoenen, is daarbij ons uitgangspunt. Want zelfs als je alle duiven vangt, is het probleem niet opgelost.”
(Bron: GVA)
woensdag 16 april 2008
"IK HEB VOSSELAAR 25 JAAR LANG IN LEVEN GEHOUDEN"
”Ik heb Vosselaar 25 jaar lang in leven gehouden”
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
"IK HEB VOSSELAAR 25 JAAR LANG IN LEVEN GEHOUDEN"
”Ik heb Vosselaar 25 jaar lang in leven gehouden”
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
(Bron: GVA)
”Eerste werf, tweede werf, derde werf, verkocht!” Jos Verbeek (84) uit Vosselaar heeft als vaste roeper bij notaris Jozef Coppens al heel wat eigendommen verkocht. De inwoners van Vosselaar kennen Jos ook als de man die 25 jaar lang als bakkersgast brood in de gemeente heeft rondgedragen.
Hoewel Jos Verbeek vandaag zijn 84ste verjaardag viert, bruist de inwoner van het Vosselaarse gehucht Heieinde nog altijd van energie. Hij duikt in de Kempen nog regelmatig op als vaste roeper bij notaris Coppens. Zijn duiven en zijn tuin vormen daarnaast zijn grote passies.
Hoe ben je eigenlijk als roeper bij de notaris terechtgekomen?
Jos Verbeek: Bij een verkoop van een huis vroeg de toenmalige vrederechter in Turnhout of ik roeper wilde worden. Hij zei ’Jos, je kan dat goed omdat je goed kan supporteren’. Ik heb ook altijd bons voor jonge duiven verkocht.
En ik kan hard roepen (lacht). Als ze niet bieden zeg ik ’komen jullie allemaal voor een pintje bier?’ of ’wie begint met 100.000 euro of moet ik het doen?’.
Ik heb al veel meegemaakt tijdens openbare verkopen. Zo gooide bij een gescheiden koppel een vrouw eens een glas water in het gezicht van haar ex-man. Onlangs heb ik in Mol nog het grootste bordeel (de voormalige club Ritz, red.) verkocht.
Ben je een goede vriend geworden van de notaris?
De notaris is een man uit de duizend. Op zijn kantoor, dat hij samen met zijn twee zonen leidt, werken wel twintig personen.
Maar voor mij is het vooral horen, zien en zwijgen. Ik heb al veel zaken gehoord, maar op de duur luister je daar niet meer naar. Zo lang ik het nog kan, blijf ik de notaris helpen.
In het dorp sta je ook bekend als de man die jarenlang brood heeft rondgedragen. Was dat een fijne periode?
Ik heb 25 jaar lang, tot mijn zestigste, heel Vosselaar in leven gehouden. Voor bakker Vermeiren droeg ik brood rond, eerst met de fiets, dan met een triporteur (motorbakfiets, red.) met een hond ernaast en daarna met een auto. Elke dag kreeg ik klanten bij. Het klantenbestand groeide van 260 naar 420 klanten per dag. Dat was heel plezant, hoewel ik de hele dag moest lopen om er te geraken. Want om vijf uur ’s avonds was ik graag bij mijn duiven. Toen de bakkers geen ronden meer deden, ben ik er ook mee gestopt.
Waar hou je je voor de rest nog mee bezig, Jos?
Ik werk veel in de tuin. Eigenlijk ben ik klompenmaker van beroep. Twee jaar geleden heb ik een hernia gehad. Sindsdien kan ik geen klompen meer maken. Ik had wel vijftig paar klompen op zolder staan. Elketwee jaar kwamen Oostenrijkers, die op bezoek waren op het festival van de volkskunstgroep Dophei, bij me langs voor mijn houten schoenen.
Ik heb zelf ook nog 55 duiven en doe mee aan prijskampen. Onlangs ben ik overgeschakeld op een elektronisch systeem om te registreren wanneer de duiven juist zijn gevallen. Eerst was ik daar wel tegen, maar je moet toch meegaan met de tijd!
Ook ben ik nog actief als misdienaar, niet meer in de Sint-Jozefkerk op het het Heieinde, want die kerk is gesloten. Het is mooi dat ik nog misdienaar mocht worden in de kerk in het centrum.
Hoe gaat het intussen met je gezondheid en met die van je vrouw?
Mijn vrouw, Mieke Mols, heeft enkele jaren geleden een hersenbloeding gehad. Ze is niet meer goed te been, maar wel nog heel goed in haar hoofd. Ze heeft me leren koken en nu maak ik het eten klaar. Daar ben ik wel goed in. En als ik iets niet weet, vraag ik het gewoon aan mijn vrouw.
Vorig jaar met kerstavond hebben we onze auto wel total loss gereden in Beerse. Op de terugweg van een etentje bij mijn zoon in Merksplas ben ik waarschijnlijk even buiten bewustzijn geweest. Ik ben toen met mijn auto frontaal op een andere auto gebotst. Gelukkig moesten mijn vrouw en ik maar een paar dagen in het ziekenhuis blijven. De mensen van de andere auto waren heel lief. Ze zijn zelfs een bloemetje komen brengen!
Ongetwijfeld betekent je familie veel voor je?
We hebben vijf kinderen, waarvan één zoon helaas gestorven is, zeven kleinkinderen en intussen ook al twee achterkleinkinderen. De kleinkinderen zijn heel goed bezig.
Hoe breng je je verjaardag vandaag door?
Onze kinderen en kleinkinderen komen op bezoek voor een stukje taart. Ik word wel 84 jaar, maar ze schatten mij helemaal niet zo oud.
(Bron: GVA)
donderdag 3 april 2008
VERGIF TEGEN DUIVEN IS DODELIJK VOOR KINDJES
Vergif tegen duiven is dodelijk voor kindjes
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen vijf wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen vijf wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
VERGIF TEGEN DUIVEN IS DODELIJK VOOR KINDJES
Vergif tegen duiven is dodelijk voor kindjes
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen 5 wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
(Bron: GVA)
Een onbekende heeft in het centrum van Mechelen 5 wilde duiven vergiftigd met een uiterst gevaarlijk, toxisch product. “Het gebruik van fosforesthers is verboden. Als spelende kinderen de korrels opeten, is dat fataal”, zegt dierenarts Ludwig Lens, gespecialiseerd in duivensport.
Willem Thijs alarmeerde maandag de lokale politie over de dode duiven in de Thabor-straat, maar hij werd met een kluitje in het riet gestuurd. “De politie zei me doodeenvoudig dat ze daarvoor niet kwam. Toen ik vertelde dat ik de dierenbescherming zou bellen, kreeg ik te horen dat die ook niets zou doen”, vertelt de man. Thijs legde het advies van de inspecteur naast zich neer en verwittigde toch de dierenbescherming. Een geluk, blijkt nu. “Eén duif was al overleden. Twee anderen hadden stuiptrekkingen en stierven onderweg”, zegt Greta Maes van de dierenbescherming Mechelen.
In de Thaborstraat trof ze de oorzaak van de dieren hun dood aan. “Over een halve meter was gebroken graan uitgestrooid, gemengd met blauwe korrels. Dinsdag waren er opnieuw twee dode duiven”, aldus Maes.
Zij verwittigde dokter Lens, al 34 jaar de vaste dierenarts van het asiel. “Na onderzoek stelde ik vast dat het om fosforesthers ging. Je kon het zo ruiken. Het is een bekend middel om gevogelte te vergiftigen en honderd procent dodelijk, ook voor de mens. Eén milliliter is voldoende”, legt Lens uit. “Als je zelfmoord wil plegen, is dit product het meest efficiënte maar ook het meest pijnlijke. Je kan het vergelijken met het meer bekende E 605.”
Fosforesthers hebben de eigenschap het zenuwstelsel aan te tasten. Het Antigifcentrum waarschuwt voor het gebruik ervan. “Fosforesthers worden wel al eens verward met carbamaten. Ze zijn allebei zéér giftig”, zegt dokter Martine Mostin, directeur-generaal van het Antigifcentrum. Ze benadrukt dat het gebruik ervan ten strengste verboden is. “Normaal zijn ze alleen te verkrijgen voor professioneel gebruik in de landbouwsector”, weet Mostin. De dierenbescherming stapte opnieuw naar de politie om klacht in te dienen tegen onbekenden. Greta Maes: “Daarvoor heb ik moeite moeten doen hoor, want de politie was niet meteen bereid om mijn klacht op te nemen. Ik vond dat wij het niet zo konden laten. Wij hebben het vergif vlak bij Scheppers gevonden. Gelukkig is het paasvakantie en zijn de kinderen niet op school. Wat als kinderen ervan hadden geproefd?”
(Bron: GVA)
vrijdag 14 maart 2008
'HEIZELDRAMA WAS ERGSTE BELEVENIS UIT MIJN CARRIÈRE'
'Heizeldrama was ergste belevenis uit mijn carrière'
Iemand die in de hele regio bekend is, en door ingewijden ook ver daarbuiten, is ongetwijfeld Louis Van den Brande uit Ramsdonk (Kapelle-op-den-Bos). Bijna een halve eeuw lang was hij overal te zien waar wat te beleven viel, zijn fototoestel en zijn potlood in de aanslag. Een vrije dag kende hij niet. Nu is Louis alleen nog bezig met zijn duiven en met zijn computer.
Iedereen kent je als persfotograaf, maar zo ben je toch je carrière niet gestart?
Helemaal niet, hoewel ik altijd geïnteresseerd ben geweest in fotografie. Mijn eerste job vond ik bij de PTT, nu De Post, toen ik 17 jaar was. Bijna onmiddellijk daarop ben ik begonnen als perscorrespondent voor zowel het gewone nieuws als voor de sport. Ik heb voor alle Vlaamse kranten gewerkt, toen nog voor 10 centiemen per regel. Eens mijn legerdienst achter de rug, was dat in de eerste plaats als fotograaf.
Waar heb je de knepen van het vak geleerd?
Ik heb de stiel eigenlijk geleerd tijdens mijn legerdienst in Duitsland. Doordat ik in het dagelijkse leven postman was, kwam ik als milicien bij de postdienst van het leger terecht, verbonden aan het hoofdkwartier in Weiden. Daar werkte ook een milicien als vaste fotograaf. Toen deze afzwaaide, was ik er als de kippen bij om mijn kandidatuur te stellen om hem op te volgen en dat lukte. Samen met een journalist moest ik als fotograaf geregeld alle Belgische kazernes bezoeken.
Teksten en foto’s verschenen dan in het tijdschrift van het Belgische leger in Duitsland. Onze chauffeur was een rasechte Duitser, iemand die voor de oorlog een eigen fotozaak had, maar deze achteraf niet meer kon opstarten. In ruil voor al mijn sigaretten - zes, zeven jaar na de oorlog waren die in Duitsland nog veel geld waard - leerde hij mij al de knepen van het vak. Ik heb toen ook veel fototoestellen overgebracht vanuit Duitsland om hier vrienden een plezier te doen. Ik ben in die tijd ook naar het WK wielrennen geweest in Solingen, waar Miel Van Cauter uit onze buurgemeente Wolvertem wereldkampioen werd bij de liefhebbers. Daarvan zijn mijn eerste persfoto’s verschenen.
Was dat de eerste stap naar een carrière als beroepspersfotograaf?
Neen, daarvoor had je een erkenning nodig en die kreeg je niet zomaar. Ik ben veertien jaar bij de posterijen gebleven en hield het dan voor bekeken. In mijn dorp Ramsdonk kwam toen de post van veldwachter vrij, ik stelde mijn kandidatuur, werd champetter en bleef dat tot zes maand na de fusie van gemeenten. Omdat Ramsdonk maar een kleine gemeente was, mocht ik mijn 'bijberoep' van persmedewerker blijven uitoefenen. Van 1977, nadat ik voor een erkenningscommissie was verschenen, werd ik pas echt beroepspersfotograaf. Ik heb altijd freelance gewerkt, vooral voor Het Volk en Gazet van Antwerpen.
Als persfotograaf stond je dicht bij het gebeuren. Wat heeft je het meest aangegrepen?
Daar moet ik niet lang over nadenken, dat was het Heizeldrama in 1985 waar tijdens de finale van de Europacup tussen Liverpool en Juventus Turijn 39 doden vielen en 200 zwaargewonden. Geloof het of geloof het niet, maar ik had toen een voorgevoel dat er wat ging gebeuren. Voor ik vertrok, zei ik tegen mijn vrouw: “Ik laat de grote auto thuis en rijd met het tweedehandskarretje van zoon Luc naar Brussel”.
De problemen deden zich evenwel niet buiten, maar in het stadion voor. De taferelen die ik daar van dichtbij gezien heb, dat is het ergste dat je kunt meemaken en blijven je steeds bij. Iets in mij weerhield me ervan close-ups te nemen van al dat leed. Mijn algemene foto’s spraken overigens boekdelen. Een tweede onvergetelijk moment, maar dan van een totaal andere orde, is het pausbezoek aan Brussel. Zo dicht bij iemand als de paus komen te staan, is een voorrecht dat je enkel als persfotograaf beleeft.
Dat is nu allemaal definitief voorbij?
Ja, negen jaar geleden, toen ik 65 werd, ben ik definitief gestopt als persfotograaf. Hele zakken vol met filmrolletjes heb ik vernietigd. Nu heb ik daar spijt van, want daar zat enorm veel materiaal bij dat nu de moeite waard zou zijn om nog eens boven te halen en dan spreek ik niet alleen over het Heizeldrama of het pausbezoek. Alleen mijn oude fotoapparaten, waaronder tal van waardevolle stukken, heb ik behouden.
Waarmee vul je dan nu je dagen?
Ik heb tijd te kort. Daar zijn in de eerste plaats mijn duiven. Ooit had ik er 400, nu nog slechts 120. Ik speel vooral in de fondclub van Asse, dus op verre afstanden. Er geld aan verdienen, doe ik niet, integendeel. Maar ja, een hobby mag geld kosten, wordt wel eens gezegd. Terloops gezegd, ik heb voor een Duitse uitgeverij ook meegewerkt aan een boek over kleine duivenliefhebbers in Vlaanderen. Mijn teksten, met foto’s, werden dan in het Duits vertaald. Het boek is evenwel alleen in het Duits verschenen. Spijtig!
En dan is er natuurlijk ook nog mijn computer. Ik volg al het derde jaar computerlessen aan het Sint-Donatusinstituut in Merchtem, eerst twee jaar gewone lessen en nu ‘fotoshop’. Hier leer je op de computer foto’s manipuleren en kun je zogezegd van een lelijke een ’schone’ maken. Je ziet, uiteindelijk ben ik toch weer bij foto’s beland.
(Bron: GVA)
Iemand die in de hele regio bekend is, en door ingewijden ook ver daarbuiten, is ongetwijfeld Louis Van den Brande uit Ramsdonk (Kapelle-op-den-Bos). Bijna een halve eeuw lang was hij overal te zien waar wat te beleven viel, zijn fototoestel en zijn potlood in de aanslag. Een vrije dag kende hij niet. Nu is Louis alleen nog bezig met zijn duiven en met zijn computer.
Iedereen kent je als persfotograaf, maar zo ben je toch je carrière niet gestart?
Helemaal niet, hoewel ik altijd geïnteresseerd ben geweest in fotografie. Mijn eerste job vond ik bij de PTT, nu De Post, toen ik 17 jaar was. Bijna onmiddellijk daarop ben ik begonnen als perscorrespondent voor zowel het gewone nieuws als voor de sport. Ik heb voor alle Vlaamse kranten gewerkt, toen nog voor 10 centiemen per regel. Eens mijn legerdienst achter de rug, was dat in de eerste plaats als fotograaf.
Waar heb je de knepen van het vak geleerd?
Ik heb de stiel eigenlijk geleerd tijdens mijn legerdienst in Duitsland. Doordat ik in het dagelijkse leven postman was, kwam ik als milicien bij de postdienst van het leger terecht, verbonden aan het hoofdkwartier in Weiden. Daar werkte ook een milicien als vaste fotograaf. Toen deze afzwaaide, was ik er als de kippen bij om mijn kandidatuur te stellen om hem op te volgen en dat lukte. Samen met een journalist moest ik als fotograaf geregeld alle Belgische kazernes bezoeken.
Teksten en foto’s verschenen dan in het tijdschrift van het Belgische leger in Duitsland. Onze chauffeur was een rasechte Duitser, iemand die voor de oorlog een eigen fotozaak had, maar deze achteraf niet meer kon opstarten. In ruil voor al mijn sigaretten - zes, zeven jaar na de oorlog waren die in Duitsland nog veel geld waard - leerde hij mij al de knepen van het vak. Ik heb toen ook veel fototoestellen overgebracht vanuit Duitsland om hier vrienden een plezier te doen. Ik ben in die tijd ook naar het WK wielrennen geweest in Solingen, waar Miel Van Cauter uit onze buurgemeente Wolvertem wereldkampioen werd bij de liefhebbers. Daarvan zijn mijn eerste persfoto’s verschenen.
Was dat de eerste stap naar een carrière als beroepspersfotograaf?
Neen, daarvoor had je een erkenning nodig en die kreeg je niet zomaar. Ik ben veertien jaar bij de posterijen gebleven en hield het dan voor bekeken. In mijn dorp Ramsdonk kwam toen de post van veldwachter vrij, ik stelde mijn kandidatuur, werd champetter en bleef dat tot zes maand na de fusie van gemeenten. Omdat Ramsdonk maar een kleine gemeente was, mocht ik mijn 'bijberoep' van persmedewerker blijven uitoefenen. Van 1977, nadat ik voor een erkenningscommissie was verschenen, werd ik pas echt beroepspersfotograaf. Ik heb altijd freelance gewerkt, vooral voor Het Volk en Gazet van Antwerpen.
Als persfotograaf stond je dicht bij het gebeuren. Wat heeft je het meest aangegrepen?
Daar moet ik niet lang over nadenken, dat was het Heizeldrama in 1985 waar tijdens de finale van de Europacup tussen Liverpool en Juventus Turijn 39 doden vielen en 200 zwaargewonden. Geloof het of geloof het niet, maar ik had toen een voorgevoel dat er wat ging gebeuren. Voor ik vertrok, zei ik tegen mijn vrouw: “Ik laat de grote auto thuis en rijd met het tweedehandskarretje van zoon Luc naar Brussel”.
De problemen deden zich evenwel niet buiten, maar in het stadion voor. De taferelen die ik daar van dichtbij gezien heb, dat is het ergste dat je kunt meemaken en blijven je steeds bij. Iets in mij weerhield me ervan close-ups te nemen van al dat leed. Mijn algemene foto’s spraken overigens boekdelen. Een tweede onvergetelijk moment, maar dan van een totaal andere orde, is het pausbezoek aan Brussel. Zo dicht bij iemand als de paus komen te staan, is een voorrecht dat je enkel als persfotograaf beleeft.
Dat is nu allemaal definitief voorbij?
Ja, negen jaar geleden, toen ik 65 werd, ben ik definitief gestopt als persfotograaf. Hele zakken vol met filmrolletjes heb ik vernietigd. Nu heb ik daar spijt van, want daar zat enorm veel materiaal bij dat nu de moeite waard zou zijn om nog eens boven te halen en dan spreek ik niet alleen over het Heizeldrama of het pausbezoek. Alleen mijn oude fotoapparaten, waaronder tal van waardevolle stukken, heb ik behouden.
Waarmee vul je dan nu je dagen?
Ik heb tijd te kort. Daar zijn in de eerste plaats mijn duiven. Ooit had ik er 400, nu nog slechts 120. Ik speel vooral in de fondclub van Asse, dus op verre afstanden. Er geld aan verdienen, doe ik niet, integendeel. Maar ja, een hobby mag geld kosten, wordt wel eens gezegd. Terloops gezegd, ik heb voor een Duitse uitgeverij ook meegewerkt aan een boek over kleine duivenliefhebbers in Vlaanderen. Mijn teksten, met foto’s, werden dan in het Duits vertaald. Het boek is evenwel alleen in het Duits verschenen. Spijtig!
En dan is er natuurlijk ook nog mijn computer. Ik volg al het derde jaar computerlessen aan het Sint-Donatusinstituut in Merchtem, eerst twee jaar gewone lessen en nu ‘fotoshop’. Hier leer je op de computer foto’s manipuleren en kun je zogezegd van een lelijke een ’schone’ maken. Je ziet, uiteindelijk ben ik toch weer bij foto’s beland.
(Bron: GVA)
woensdag 5 maart 2008
DUIVENMARKT
Duivenmarkt
Particulieren die op de duivenmarkt reisduiven willen verkopen, moeten een sanitaire vergunning hebben. Die is voor occasionele particuliere verkopers gratis.
De aangeboden duiven moeten ingeënt zijn tegen de ziekte van Newcastle. Op de markt zal een dierenarts, aangesteld door het stadsbestuur, deze voorwaarden controleren.
Meer info op 03-800.03.42 en milieu@lier.be.
Particulieren die op de duivenmarkt reisduiven willen verkopen, moeten een sanitaire vergunning hebben. Die is voor occasionele particuliere verkopers gratis.
De aangeboden duiven moeten ingeënt zijn tegen de ziekte van Newcastle. Op de markt zal een dierenarts, aangesteld door het stadsbestuur, deze voorwaarden controleren.
Meer info op 03-800.03.42 en milieu@lier.be.
DUIVENMARKT
Duivenmarkt
Particulieren die op de duivenmarkt reisduiven willen verkopen, moeten een sanitaire vergunning hebben. Die is voor occasionele particuliere verkopers gratis.
De aangeboden duiven moeten ingeënt zijn tegen de ziekte van Newcastle. Op de markt zal een dierenarts, aangesteld door het stadsbestuur, deze voorwaarden controleren.
Meer info op 03-800.03.42 en milieu@lier.be.
(Bron: GVA)
Particulieren die op de duivenmarkt reisduiven willen verkopen, moeten een sanitaire vergunning hebben. Die is voor occasionele particuliere verkopers gratis.
De aangeboden duiven moeten ingeënt zijn tegen de ziekte van Newcastle. Op de markt zal een dierenarts, aangesteld door het stadsbestuur, deze voorwaarden controleren.
Meer info op 03-800.03.42 en milieu@lier.be.
(Bron: GVA)
dinsdag 4 maart 2008
'IK HAD VLINDERS IN MIJN BUIK'
'Ik had vlinders in mijn buik'
“Hij keek me recht in de ogen en het was net of er vlinders in mijn buik zaten”, vertelt Juliette Vandermaesen (88) uit Tessenderlo, over die eerste keer toen ze de neergeschoten piloot Tony Aldersley zag in 1943. Na 65 jaar en met de hulp van Eric Aerts van de heemkring van Laakdal, heeft ze hem opnieuw ontmoet in zijn thuisstad Bartonon-Sea. “Hij vloog me meteen om de hals. Ik was gelukkig om hem terug te zien, maar de kriebels waren voorbij”, zegt ze.
“Die nacht van 17 juni 1943 hoorden we in de buurt een vliegtuig vallen. We woonden aan de Schanshoeve in Tessenderlo en mijn vader ging ‘s ochtends boven op het veld kijken. Een buurvrouw die de koe aan het melken was, riep dat ze iemand hoorde fluiten”, herinnert Juliette Vandermaesen zich.
Vader Louis volgde het geluid en vond zo de jonge Britse piloot Tony Aldersley aan de kant van het korenveld in Laakdal. Met een driedubbele beenbreuk had hij zich nog net tot daar kunnen slepen.
“Met een kruiwagen werd Tony naar het dichtstbijzijnde huis gebracht. Ze hebben hem daar op een stoel aan tafel gezet en iedereen bracht meteen eten. Het was ongelooflijk hoeveel volk er in een halfuur aan dat huis stond.”
Juliette, een meisje van net twintig jaar, was meteen weg van die knappe Engelse kapitein. “De plaatselijke fotograaf kwam er ook bij staan en zei: ‘Pak hem maar eens goed vast.’ Ik weet nog dat Tony ermee moest lachen”, wijst Juliette naar de foto die ze 65 jaar lang heeft meegedragen in haar portemonnee.
Amper een uur is ze samengeweest met haar piloot, de Duitsers vielen al snel binnen en namen de gewonde soldaat mee. “Hij iseerst een tijdje in Sint- Truiden verzorgd, later in Brussel, om dan naar de krijgsgevangenkampen te worden gebracht.
Tony was een van de laatste 300 soldaten die bevrijd zijn”, zegt Eric Aerts van de heemkring van Laakdal, die Aldersley na 65 jaar op het spoor kwam. “Ook de Duitse nachtjager die de Britse Lancaster boven Laakdal heeft neergeschoten (van de zeven bemanningsleden lieten vier het leven, red.) heb ik teruggevonden.”
Aanvankelijk was het de bedoeling om Tony Aldersley naar ons land te halen, maar zijn paspoort bleek niet meer geldig. Na even aarzelen is Juliette dan toch op de boot gestapt richting Groot-Brittanië, samen met Eric Aerts, François Van Gehuchten en Fil Verluyten.
“Fil was een klein manneke toen het vliegtuig is neergestort. Alles wat hij kon loswrikken, heeft hij bewaard. Zonder dat ik het wist, had hij nu zelfs een stukje ijzer meegenomen voor Tony. Die was er zo blij mee, hij streelde het de hele tijd. Zijne vlieger...”
Ook Juliette had trouwens een ‘cadeautje’ op zak: het fluitje dat Tony haar destijds geschonken had. “Mijn vader gebruikte dat jarenlang om op de duiven te roepen. Als ik het zag, dacht ik vaak aan Tony.”
De vlinders zijn lang verdwenen. “Hij is intussen ook een man van negentig jaar geworden. Wel heb ik een ring meegekregen: hij had die van zilverpapier gemaakt in een kleioventje in het gevangenenkamp. In Engeland gaf hij ons een sigarenkistje met een drietal ringen. Welke ik de mooiste vond? Die met de rode steen (gemaakt van de steel van een tandenborstel, red).‘Then this one is for you’, zei hij.“
De ring heeft de overtocht meegemaakt aan haar pink. De kriebels zijn weg, maar de herinnering blijft dierbaar. “We zullen zeker contact houden.”
“Hij keek me recht in de ogen en het was net of er vlinders in mijn buik zaten”, vertelt Juliette Vandermaesen (88) uit Tessenderlo, over die eerste keer toen ze de neergeschoten piloot Tony Aldersley zag in 1943. Na 65 jaar en met de hulp van Eric Aerts van de heemkring van Laakdal, heeft ze hem opnieuw ontmoet in zijn thuisstad Bartonon-Sea. “Hij vloog me meteen om de hals. Ik was gelukkig om hem terug te zien, maar de kriebels waren voorbij”, zegt ze.
“Die nacht van 17 juni 1943 hoorden we in de buurt een vliegtuig vallen. We woonden aan de Schanshoeve in Tessenderlo en mijn vader ging ‘s ochtends boven op het veld kijken. Een buurvrouw die de koe aan het melken was, riep dat ze iemand hoorde fluiten”, herinnert Juliette Vandermaesen zich.
Vader Louis volgde het geluid en vond zo de jonge Britse piloot Tony Aldersley aan de kant van het korenveld in Laakdal. Met een driedubbele beenbreuk had hij zich nog net tot daar kunnen slepen.
“Met een kruiwagen werd Tony naar het dichtstbijzijnde huis gebracht. Ze hebben hem daar op een stoel aan tafel gezet en iedereen bracht meteen eten. Het was ongelooflijk hoeveel volk er in een halfuur aan dat huis stond.”
Juliette, een meisje van net twintig jaar, was meteen weg van die knappe Engelse kapitein. “De plaatselijke fotograaf kwam er ook bij staan en zei: ‘Pak hem maar eens goed vast.’ Ik weet nog dat Tony ermee moest lachen”, wijst Juliette naar de foto die ze 65 jaar lang heeft meegedragen in haar portemonnee.
Amper een uur is ze samengeweest met haar piloot, de Duitsers vielen al snel binnen en namen de gewonde soldaat mee. “Hij iseerst een tijdje in Sint- Truiden verzorgd, later in Brussel, om dan naar de krijgsgevangenkampen te worden gebracht.
Tony was een van de laatste 300 soldaten die bevrijd zijn”, zegt Eric Aerts van de heemkring van Laakdal, die Aldersley na 65 jaar op het spoor kwam. “Ook de Duitse nachtjager die de Britse Lancaster boven Laakdal heeft neergeschoten (van de zeven bemanningsleden lieten vier het leven, red.) heb ik teruggevonden.”
Aanvankelijk was het de bedoeling om Tony Aldersley naar ons land te halen, maar zijn paspoort bleek niet meer geldig. Na even aarzelen is Juliette dan toch op de boot gestapt richting Groot-Brittanië, samen met Eric Aerts, François Van Gehuchten en Fil Verluyten.
“Fil was een klein manneke toen het vliegtuig is neergestort. Alles wat hij kon loswrikken, heeft hij bewaard. Zonder dat ik het wist, had hij nu zelfs een stukje ijzer meegenomen voor Tony. Die was er zo blij mee, hij streelde het de hele tijd. Zijne vlieger...”
Ook Juliette had trouwens een ‘cadeautje’ op zak: het fluitje dat Tony haar destijds geschonken had. “Mijn vader gebruikte dat jarenlang om op de duiven te roepen. Als ik het zag, dacht ik vaak aan Tony.”
De vlinders zijn lang verdwenen. “Hij is intussen ook een man van negentig jaar geworden. Wel heb ik een ring meegekregen: hij had die van zilverpapier gemaakt in een kleioventje in het gevangenenkamp. In Engeland gaf hij ons een sigarenkistje met een drietal ringen. Welke ik de mooiste vond? Die met de rode steen (gemaakt van de steel van een tandenborstel, red).‘Then this one is for you’, zei hij.“
De ring heeft de overtocht meegemaakt aan haar pink. De kriebels zijn weg, maar de herinnering blijft dierbaar. “We zullen zeker contact houden.”
woensdag 27 februari 2008
INBREKERS VISEREN DUIVENHOKKEN
Inbrekers viseren duivenhokken
Het stuift in het duivenhok. Steeds meer melkers laten een peperduur alarm installeren, want de tillen krijgen steeds vaker ongewenst nachtelijk bezoek. Dieven zijn tuk op de dure prijsdieren. Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. “Maar ik plaatste in 1975 al een alarm op mijn hok.”
”Duivendiefstallen zijn een echte plaag geworden”, zegt Nikolaas Gyselbrecht van Pigeon Paradise, ’s werelds grootste duivenportaalsite. Hij kan erover meespreken want vorige week probeerde een inbreker zijn duiven te stelen.
”Het is niet gelukt omdat onze hokken goed beveiligd zijn met een alarm en camera’s. Dat kostte 15.000 euro, maar die investering loont.
”
Gyselbrecht heeft een vermoeden waar de gestolen duiven naartoe vliegen. ”De duivensport wint aan populariteit in de voormalige Oostbloklanden. Zigeunerfamilies slijten er duiven voor 100 tot 200 euro per stuk. Ze maken er geen geheim van dat die diertjes in België gestolen zijn. Ze laten de vogels geringd, het bewijs voor eventuele kopers dat de diertjes van bij ons komen. Want ons land geldt als keurmerk. De dieven zoeken niet naar prijsduiven. Ze nemen mee wat ze kunnen pakken.”
Waakhonden
Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. Zijn duiven vliegen internationale wedstrijden. “Inbrekers maakten eens een gat in mijn duiventil. In twee keer gingen ze er met vijftig duiven vandoor. Dat gaat meteen om veel centen”, becijfert de topkweker.
Meulemans liet het alarm in zijn duivenhok tot driemaal toe vernieuwen. “Ik liet mijn eerste alarm plaatsen in 1975. De huidige inbraakgolf is dus zeker niet nieuw. Halfweg de jaren tachtig ben ik in een jaar tijd twee keer bestolen. Een alarm plaatsen op een hok is geen sinecure. Op den duur kregen we vaak vals alarm. Toen vernieuwden we de hele installatie nog een keer. En dieven die het alarm weten te omzeilen, moeten nog langs mijn twee waakhonden passeren”, waarschuwt Charel.
Leo Heremans uit Vorselaar verkocht vorig jaar nog zijn driehonderd rasduiven. Ondanks een modern alarm en camerabewaking sloegen dieven bij hem twee keer toe in een jaar tijd.
Het stuift in het duivenhok. Steeds meer melkers laten een peperduur alarm installeren, want de tillen krijgen steeds vaker ongewenst nachtelijk bezoek. Dieven zijn tuk op de dure prijsdieren. Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. “Maar ik plaatste in 1975 al een alarm op mijn hok.”
”Duivendiefstallen zijn een echte plaag geworden”, zegt Nikolaas Gyselbrecht van Pigeon Paradise, ’s werelds grootste duivenportaalsite. Hij kan erover meespreken want vorige week probeerde een inbreker zijn duiven te stelen.
”Het is niet gelukt omdat onze hokken goed beveiligd zijn met een alarm en camera’s. Dat kostte 15.000 euro, maar die investering loont.
”
Gyselbrecht heeft een vermoeden waar de gestolen duiven naartoe vliegen. ”De duivensport wint aan populariteit in de voormalige Oostbloklanden. Zigeunerfamilies slijten er duiven voor 100 tot 200 euro per stuk. Ze maken er geen geheim van dat die diertjes in België gestolen zijn. Ze laten de vogels geringd, het bewijs voor eventuele kopers dat de diertjes van bij ons komen. Want ons land geldt als keurmerk. De dieven zoeken niet naar prijsduiven. Ze nemen mee wat ze kunnen pakken.”
Waakhonden
Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. Zijn duiven vliegen internationale wedstrijden. “Inbrekers maakten eens een gat in mijn duiventil. In twee keer gingen ze er met vijftig duiven vandoor. Dat gaat meteen om veel centen”, becijfert de topkweker.
Meulemans liet het alarm in zijn duivenhok tot driemaal toe vernieuwen. “Ik liet mijn eerste alarm plaatsen in 1975. De huidige inbraakgolf is dus zeker niet nieuw. Halfweg de jaren tachtig ben ik in een jaar tijd twee keer bestolen. Een alarm plaatsen op een hok is geen sinecure. Op den duur kregen we vaak vals alarm. Toen vernieuwden we de hele installatie nog een keer. En dieven die het alarm weten te omzeilen, moeten nog langs mijn twee waakhonden passeren”, waarschuwt Charel.
Leo Heremans uit Vorselaar verkocht vorig jaar nog zijn driehonderd rasduiven. Ondanks een modern alarm en camerabewaking sloegen dieven bij hem twee keer toe in een jaar tijd.
DUIVENWIJDING
Duivenwijding
Gelovige duivenmelkers kunnen op 2 maart voor een goede vlucht bidden. Naar jaarlijkse traditie zegent pastoor-duivenmelker Jozef Willems dan de gevederde diertjes.
De duivenwijding start om 13.30u in de Sint-Lambertuskerk in Grobbendonk. Het bestuur van de lokale duivenbond en eerwaarde Willems nodigen alle liefhebbers uit om duiven mee te brengen. Tijdens de dienst krijgt iedereen een gebedsprentje en medaille van de Heilige Catharina.
Na de viering is er gratis koffie en koek in het duivenlokaal in de Floris Pimsstraat.
StLa, FS
Info: 014-51.12.31
Gelovige duivenmelkers kunnen op 2 maart voor een goede vlucht bidden. Naar jaarlijkse traditie zegent pastoor-duivenmelker Jozef Willems dan de gevederde diertjes.
De duivenwijding start om 13.30u in de Sint-Lambertuskerk in Grobbendonk. Het bestuur van de lokale duivenbond en eerwaarde Willems nodigen alle liefhebbers uit om duiven mee te brengen. Tijdens de dienst krijgt iedereen een gebedsprentje en medaille van de Heilige Catharina.
Na de viering is er gratis koffie en koek in het duivenlokaal in de Floris Pimsstraat.
StLa, FS
Info: 014-51.12.31
DUIVENWIJDING
Duivenwijding
Gelovige duivenmelkers kunnen op 2 maart voor een goede vlucht bidden. Naar jaarlijkse traditie zegent pastoor-duivenmelker Jozef Willems dan de gevederde diertjes.
De duivenwijding start om 13.30u in de Sint-Lambertuskerk in Grobbendonk. Het bestuur van de lokale duivenbond en eerwaarde Willems nodigen alle liefhebbers uit om duiven mee te brengen. Tijdens de dienst krijgt iedereen een gebedsprentje en medaille van de Heilige Catharina.
Na de viering is er gratis koffie en koek in het duivenlokaal in de Floris Pimsstraat.
StLa, FS
Info: 014-51.12.31
(Bron: GVA)
Gelovige duivenmelkers kunnen op 2 maart voor een goede vlucht bidden. Naar jaarlijkse traditie zegent pastoor-duivenmelker Jozef Willems dan de gevederde diertjes.
De duivenwijding start om 13.30u in de Sint-Lambertuskerk in Grobbendonk. Het bestuur van de lokale duivenbond en eerwaarde Willems nodigen alle liefhebbers uit om duiven mee te brengen. Tijdens de dienst krijgt iedereen een gebedsprentje en medaille van de Heilige Catharina.
Na de viering is er gratis koffie en koek in het duivenlokaal in de Floris Pimsstraat.
StLa, FS
Info: 014-51.12.31
(Bron: GVA)
INBREKERS VISEREN DUIVENHOKKEN
Inbrekers viseren duivenhokken
Het stuift in het duivenhok. Steeds meer melkers laten een peperduur alarm installeren, want de tillen krijgen steeds vaker ongewenst nachtelijk bezoek. Dieven zijn tuk op de dure prijsdieren. Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. “Maar ik plaatste in 1975 al een alarm op mijn hok.”
”Duivendiefstallen zijn een echte plaag geworden”, zegt Nikolaas Gyselbrecht van Pigeon Paradise, ’s werelds grootste duivenportaalsite. Hij kan erover meespreken want vorige week probeerde een inbreker zijn duiven te stelen.
”Het is niet gelukt omdat onze hokken goed beveiligd zijn met een alarm en camera’s. Dat kostte 15.000 euro, maar die investering loont.
”
Gyselbrecht heeft een vermoeden waar de gestolen duiven naartoe vliegen. ”De duivensport wint aan populariteit in de voormalige Oostbloklanden. Zigeunerfamilies slijten er duiven voor 100 tot 200 euro per stuk. Ze maken er geen geheim van dat die diertjes in België gestolen zijn. Ze laten de vogels geringd, het bewijs voor eventuele kopers dat de diertjes van bij ons komen. Want ons land geldt als keurmerk. De dieven zoeken niet naar prijsduiven. Ze nemen mee wat ze kunnen pakken.”
Waakhonden
Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. Zijn duiven vliegen internationale wedstrijden. “Inbrekers maakten eens een gat in mijn duiventil. In twee keer gingen ze er met vijftig duiven vandoor. Dat gaat meteen om veel centen”, becijfert de topkweker.
Meulemans liet het alarm in zijn duivenhok tot driemaal toe vernieuwen. “Ik liet mijn eerste alarm plaatsen in 1975. De huidige inbraakgolf is dus zeker niet nieuw. Halfweg de jaren tachtig ben ik in een jaar tijd twee keer bestolen. Een alarm plaatsen op een hok is geen sinecure. Op den duur kregen we vaak vals alarm. Toen vernieuwden we de hele installatie nog een keer. En dieven die het alarm weten te omzeilen, moeten nog langs mijn twee waakhonden passeren”, waarschuwt Charel.
Leo Heremans uit Vorselaar verkocht vorig jaar nog zijn driehonderd rasduiven. Ondanks een modern alarm en camerabewaking sloegen dieven bij hem twee keer toe in een jaar tijd.
(Bron: GVA)
Het stuift in het duivenhok. Steeds meer melkers laten een peperduur alarm installeren, want de tillen krijgen steeds vaker ongewenst nachtelijk bezoek. Dieven zijn tuk op de dure prijsdieren. Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. “Maar ik plaatste in 1975 al een alarm op mijn hok.”
”Duivendiefstallen zijn een echte plaag geworden”, zegt Nikolaas Gyselbrecht van Pigeon Paradise, ’s werelds grootste duivenportaalsite. Hij kan erover meespreken want vorige week probeerde een inbreker zijn duiven te stelen.
”Het is niet gelukt omdat onze hokken goed beveiligd zijn met een alarm en camera’s. Dat kostte 15.000 euro, maar die investering loont.
”
Gyselbrecht heeft een vermoeden waar de gestolen duiven naartoe vliegen. ”De duivensport wint aan populariteit in de voormalige Oostbloklanden. Zigeunerfamilies slijten er duiven voor 100 tot 200 euro per stuk. Ze maken er geen geheim van dat die diertjes in België gestolen zijn. Ze laten de vogels geringd, het bewijs voor eventuele kopers dat de diertjes van bij ons komen. Want ons land geldt als keurmerk. De dieven zoeken niet naar prijsduiven. Ze nemen mee wat ze kunnen pakken.”
Waakhonden
Duivenmelker Charel Meulemans uit Arendonk bevestigt de plaag. Zijn duiven vliegen internationale wedstrijden. “Inbrekers maakten eens een gat in mijn duiventil. In twee keer gingen ze er met vijftig duiven vandoor. Dat gaat meteen om veel centen”, becijfert de topkweker.
Meulemans liet het alarm in zijn duivenhok tot driemaal toe vernieuwen. “Ik liet mijn eerste alarm plaatsen in 1975. De huidige inbraakgolf is dus zeker niet nieuw. Halfweg de jaren tachtig ben ik in een jaar tijd twee keer bestolen. Een alarm plaatsen op een hok is geen sinecure. Op den duur kregen we vaak vals alarm. Toen vernieuwden we de hele installatie nog een keer. En dieven die het alarm weten te omzeilen, moeten nog langs mijn twee waakhonden passeren”, waarschuwt Charel.
Leo Heremans uit Vorselaar verkocht vorig jaar nog zijn driehonderd rasduiven. Ondanks een modern alarm en camerabewaking sloegen dieven bij hem twee keer toe in een jaar tijd.
(Bron: GVA)
dinsdag 12 februari 2008
'DE PRIJS WON IK DANKZIJ MIJN DUIF PAULINE'
'De prijs won ik dankzij mijn duif Pauline'
De Duivenmelkers van het Arrondissement Leuven hebben hun collega Albert Derwa tot 'Duivenmelker 2007' verkozen. De 58-jarige onderhoudstechnicus uit Herent had dan ook een jaar vol overwinningen om op terug te kijken. “Ik heb gewoon geluk gehad dat mijn duiven gezond zijn gebleven”, glundert hij.
“Of je bij het duivenmelken veel wint, heeft vaak te maken met waar je woont en of er veel bij je in de buurt wordt gekooid”, zegt Wim Coel van de Duivenmelkers van het Arrondissement Leuven (DAL). “Daarom zie je in kampioenschappen vaak dezelfde namen terugkeren. Om een evenwichtigere prijs te hebben, reiken wij elk jaar de prijs van het arrondissement uit. Alle duivenmelkers uit het arrondissement konden in november hun collega’s nomineren. Zo werden er 54 van hen geselecteerd. Die hebben afgelopen vrijdag in Wijgmaal gestemd wie de Duivenmelker 2007 uit het arrondissement Leuven zou worden”, vertelt Coel.
Na drie stemrondes kwam de 56-jarige Albert Derwa uit Herent als winnaar uit de bus. “Het is een hele eer om door mijn confraters verkozen te worden”, zegt hij. “Ik heb het afgelopen jaar veel met de duiven gespeeld en heel wat geluk gehad. In totaal hebben mijn duiven 21 eerste prijzen gevlogen en won ik ook een eerste prijs op de seminationale van Châteauroux . Eigenlijk heb ik vorig jaar gewoon veel geluk gehad. Mijn duiven waren gezond en vlogen goed. Dat is niet elk jaar zo”, vertelt Derwa.
Al gaat het Albert Derwa niet slecht. “Ik ben ooit op mijn veertiende begonnen met de duivensport en ik kocht in 1977 mijn eerste duiven”, herinnert de winnaar zich. “Ik heb jarenlang met jonge duiven gespeeld en goeie resultaten behaald tot ik in 1995 wat minder ging werken. Daarna ben ik ook met oudere dieren gaan werken. Wie mijn prijsbeest is? Dat is toch wel Pauline: die heeft afgelopen jaar super gevlogen met tien of elf grote prijzen”, stelt hij.
(Bron: GVA)
De Duivenmelkers van het Arrondissement Leuven hebben hun collega Albert Derwa tot 'Duivenmelker 2007' verkozen. De 58-jarige onderhoudstechnicus uit Herent had dan ook een jaar vol overwinningen om op terug te kijken. “Ik heb gewoon geluk gehad dat mijn duiven gezond zijn gebleven”, glundert hij.
“Of je bij het duivenmelken veel wint, heeft vaak te maken met waar je woont en of er veel bij je in de buurt wordt gekooid”, zegt Wim Coel van de Duivenmelkers van het Arrondissement Leuven (DAL). “Daarom zie je in kampioenschappen vaak dezelfde namen terugkeren. Om een evenwichtigere prijs te hebben, reiken wij elk jaar de prijs van het arrondissement uit. Alle duivenmelkers uit het arrondissement konden in november hun collega’s nomineren. Zo werden er 54 van hen geselecteerd. Die hebben afgelopen vrijdag in Wijgmaal gestemd wie de Duivenmelker 2007 uit het arrondissement Leuven zou worden”, vertelt Coel.
Na drie stemrondes kwam de 56-jarige Albert Derwa uit Herent als winnaar uit de bus. “Het is een hele eer om door mijn confraters verkozen te worden”, zegt hij. “Ik heb het afgelopen jaar veel met de duiven gespeeld en heel wat geluk gehad. In totaal hebben mijn duiven 21 eerste prijzen gevlogen en won ik ook een eerste prijs op de seminationale van Châteauroux . Eigenlijk heb ik vorig jaar gewoon veel geluk gehad. Mijn duiven waren gezond en vlogen goed. Dat is niet elk jaar zo”, vertelt Derwa.
Al gaat het Albert Derwa niet slecht. “Ik ben ooit op mijn veertiende begonnen met de duivensport en ik kocht in 1977 mijn eerste duiven”, herinnert de winnaar zich. “Ik heb jarenlang met jonge duiven gespeeld en goeie resultaten behaald tot ik in 1995 wat minder ging werken. Daarna ben ik ook met oudere dieren gaan werken. Wie mijn prijsbeest is? Dat is toch wel Pauline: die heeft afgelopen jaar super gevlogen met tien of elf grote prijzen”, stelt hij.
(Bron: GVA)
donderdag 24 januari 2008
SLUIKSTORTER DUMPT DODE VOGELS
Sluikstorter dumpt dode vogels
Een sluikstorter dumpte vermoedelijk in de nacht van dinsdag op woensdag een vijftigtal vogelkadavers in de afgelegen straat Kipdorp in Herselt. Rendac ruimde de dode vogels op.
De straat Kipdorp is een dunbevolkte straat in een bosrijk gebied in Herselt. Iemand maakte van de beperkte sociale controle gebruik om een vreemd sluikstort achter te laten.
”Het stort bevatte een vijftigtal dode vogels zoals kippen, duiven en fazanten. Er was ook vogelmest gestort. De politie en een boswachter kwamen ter plaatse.
Er zijn onder meer bandensporen gevonden”, zegt milieuschepen Eddy Laporte (CD&V).
De milieudienst van de gemeente verwittigde het Voedselagentschap.
De dode vogels zijn verwijderd door Rendac. Deze onderneming is gespecialiseerd in het opruimen van kadavers.
”Een boswachter liet me weten dat hij de indruk had dat het om verwaarloosde dieren ging”, weet de schepen nog. Het Voedselagentschap laat enkele kadavers voor alle zekerheid onderzoeken.
Een sluikstorter dumpte vermoedelijk in de nacht van dinsdag op woensdag een vijftigtal vogelkadavers in de afgelegen straat Kipdorp in Herselt. Rendac ruimde de dode vogels op.
De straat Kipdorp is een dunbevolkte straat in een bosrijk gebied in Herselt. Iemand maakte van de beperkte sociale controle gebruik om een vreemd sluikstort achter te laten.
”Het stort bevatte een vijftigtal dode vogels zoals kippen, duiven en fazanten. Er was ook vogelmest gestort. De politie en een boswachter kwamen ter plaatse.
Er zijn onder meer bandensporen gevonden”, zegt milieuschepen Eddy Laporte (CD&V).
De milieudienst van de gemeente verwittigde het Voedselagentschap.
De dode vogels zijn verwijderd door Rendac. Deze onderneming is gespecialiseerd in het opruimen van kadavers.
”Een boswachter liet me weten dat hij de indruk had dat het om verwaarloosde dieren ging”, weet de schepen nog. Het Voedselagentschap laat enkele kadavers voor alle zekerheid onderzoeken.
vrijdag 18 januari 2008
VOGELKENNER GEEFT CURSUS OVER UILEN
Vogelkenner geeft cursus over uilen
Natuurpunteducatie start op vrijdag 18 januari met een cursus ‘uilen’ in Hallaar (Heist-op-den-Berg). De vogels blijken in de lift te zitten, niet alleen in populatie maar ook in populariteit. Toch moet je ze in de vrije natuur laten, vindt vogelkenner en docent ‘uilen’ Koen Leysen van Natuurpunt Turnhout.
De passie van Koen Leysen begon toen hij in 1968 met zijn vader naar een zeldzame vogel, de notenkraker ging kijken. Sindsdien hebben de vogels hem niet meer losgelaten.
Intussen geeft Koen al tien jaar cursussen. In de reeks ‘uilen’ vertelt hij over de soorten, kenmerken, het gedrag en bescherming van uilen. Les drie is een avondwandeling, op zoek naar de vogel.
Uilen zijn sterk gestegen in populatie. “2007 was een goed jaar voor de uilen”, zegt Leysen. “Ze hebben veel jongen gekregen. Waarschijnlijk waren er veel muizen en dus ook veel voedsel.”
Met de ransuil gaat het niet zo goed, maar het aantal kerkuilen neemt al een paar jaar toe. “Dat komt waarschijnlijk door de zachtere winters”, legt de docent uit. “Maar ook door de Kerkuilenwerkgroep Vlaanderen. Zij hangt onder andere bakken op aan kerken.”
Die broedbakken zijn nodig, want de gaten van de kerk zijn tegenwoordig afgeschermd tegen duiven. Toch zijn bakken alleen niet voldoende. “Tegenwoordig moeten ze op slot”, zegt Leysen. “Er zijn namelijk mensen die de bakken roven en de jongen thuis in de volière zetten.” Daar zou men strenger tegen moeten optreden, vindt hij.
Harry Potter
“Sinds Harry Potter denken mensen dat uilen huisdieren zijn. Maar de vogels horen niet achter tralies.” Ook met vogelshows is hij niet gediend. “Vaak zijn die uilen uitgehongerd, zodat ze zeker terugkomen naar het baasje. Zo’n wanpraktijken zou een wet moeilijker moeten maken.”
Heb je tijdens het lezen van dit artikel geen uiltje geknapt? Dan is de cursus misschien iets voor jou. “Iedereen is welkom”, zegt Koen Leysen nog. “Tien jaar geleden trokken mijn cursussen bijna uitsluitend mannen aan. Nu is het fiftyfifty. Ook op de leeftijd staat geen grenzen. Ik probeer de lessen voor iedereen aantrekkelijk te maken.”
Er is nog plaats voor een tiental deelnemers. 015-22.01.06 www.natuurpunteducatie.be i @
Natuurpunteducatie start op vrijdag 18 januari met een cursus ‘uilen’ in Hallaar (Heist-op-den-Berg). De vogels blijken in de lift te zitten, niet alleen in populatie maar ook in populariteit. Toch moet je ze in de vrije natuur laten, vindt vogelkenner en docent ‘uilen’ Koen Leysen van Natuurpunt Turnhout.
De passie van Koen Leysen begon toen hij in 1968 met zijn vader naar een zeldzame vogel, de notenkraker ging kijken. Sindsdien hebben de vogels hem niet meer losgelaten.
Intussen geeft Koen al tien jaar cursussen. In de reeks ‘uilen’ vertelt hij over de soorten, kenmerken, het gedrag en bescherming van uilen. Les drie is een avondwandeling, op zoek naar de vogel.
Uilen zijn sterk gestegen in populatie. “2007 was een goed jaar voor de uilen”, zegt Leysen. “Ze hebben veel jongen gekregen. Waarschijnlijk waren er veel muizen en dus ook veel voedsel.”
Met de ransuil gaat het niet zo goed, maar het aantal kerkuilen neemt al een paar jaar toe. “Dat komt waarschijnlijk door de zachtere winters”, legt de docent uit. “Maar ook door de Kerkuilenwerkgroep Vlaanderen. Zij hangt onder andere bakken op aan kerken.”
Die broedbakken zijn nodig, want de gaten van de kerk zijn tegenwoordig afgeschermd tegen duiven. Toch zijn bakken alleen niet voldoende. “Tegenwoordig moeten ze op slot”, zegt Leysen. “Er zijn namelijk mensen die de bakken roven en de jongen thuis in de volière zetten.” Daar zou men strenger tegen moeten optreden, vindt hij.
Harry Potter
“Sinds Harry Potter denken mensen dat uilen huisdieren zijn. Maar de vogels horen niet achter tralies.” Ook met vogelshows is hij niet gediend. “Vaak zijn die uilen uitgehongerd, zodat ze zeker terugkomen naar het baasje. Zo’n wanpraktijken zou een wet moeilijker moeten maken.”
Heb je tijdens het lezen van dit artikel geen uiltje geknapt? Dan is de cursus misschien iets voor jou. “Iedereen is welkom”, zegt Koen Leysen nog. “Tien jaar geleden trokken mijn cursussen bijna uitsluitend mannen aan. Nu is het fiftyfifty. Ook op de leeftijd staat geen grenzen. Ik probeer de lessen voor iedereen aantrekkelijk te maken.”
Er is nog plaats voor een tiental deelnemers. 015-22.01.06 www.natuurpunteducatie.be i @
Abonneren op:
Posts (Atom)
